Σε μια περίοδο που το μέλλον της σημερινής Ευρωζώνης είναι αβέβαιο, ανεξάρτητα απ' τις θυσίες του ελληνικού λαού, η επόμενη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει δύο ενδεχόμενα:
α) Της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης εντός Ευρωζώνης, με τους πιστωτές, που οδηγεί σε νέο "κούρεμα" αλλά και νέο σκληρό μνημόνιο. Δεν υπάρχει δανειακή σύμβαση χωρίς μνημόνιο μέτρων που εξειδικεύουν τις στρατηγικές αντιλαϊκές κατευθύνσεις της σημερινής ΕΕ, δηλαδή της υπαρκτής ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας και όχι των φαντασιώσεων της "Ευρώπης των εργαζομένων", με τις οποίες εξαπατά ο ΣΥΡΙΖΑ.
β) Την ώθηση σε έξοδο απ' την Ευρωζώνη με ανοιχτό το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κρατικής χρεοκοπίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήδη υπάρχει μερική εσωτερική στάση πληρωμών του Δημοσίου σε σχέση με σειρά υποχρεώσεων, καθώς και την κατάσταση στην οποία έχουν οδηγηθεί τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ούτε η κινδυνολογία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ούτε ο εφησυχασμός του ΣΥΡΙΖΑ, που προβάλλει τη διαπραγματευτική του ικανότητα και το νέο γαλλικό αέρα του Ολάντ, μπορούν να κρύψουν την προοπτική επιδείνωσης της ζωής του λαού σε συνθήκες βαθιάς κρίσης. Η στάση του Ολάντ απέναντι στον ελληνικό λαό για την ανάγκη να τηρηθούν οι δεσμεύσεις προς την ΕΕ είναι διδακτική.
Τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται και την αμερικανική πολιτική του Προέδρου Ομπάμα. Μια απλή ματιά στην έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας στις ΗΠΑ, που προκαλεί τη θολή λαϊκή διαμαρτυρία, αρκεί για να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Προκαλεί όμως εντύπωση η προβολή της "αντιγερμανικής" ρητορικής του απ' τα μεγάλα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, η οποία συνοδεύεται από έλλειψη κατηγορηματικής δέσμευσης ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας κατά της Συρίας και του Ιράν στο κυβερνητικό πρόγραμμα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενα πρόγραμμα που δε θέτει επίσης σαν σαφείς κυβερνητικούς στόχους την κατάργηση της στρατηγικής συμφωνίας με το Ισραήλ και την έξοδο από το ΝΑΤΟ.
Το ΚΚΕ αντιπαραθέτει και υποστηρίζει
Απέναντι στη λογική της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ μετεκλογικά θα συνεχίσει και θα εξειδικεύσει τη γραμμή πάλης, που περιέχει ριζοσπαστικούς στόχους, όπως:
1. Καταγγελία δανειακής σύμβασης - μνημονίου.
2. Πλήρης - σταθερή εργασία.
3. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, αποκλειστικά δημόσια καθολική Κοινωνική Ασφάλιση.
4. Φορολογία διανεμόμενων και αδιανέμητων κερδών με 45%, κατάργηση αφορολόγητων αποθεματικών και του ειδικού καθεστώτος των εφοπλιστών, εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου για εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή.
Δεν πρόκειται να ανακουφίσουν το λαό οι δήθεν "άμεσες" λύσεις που προτείνουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην περίπτωση της ΝΔ οι νέες θυσίες είναι ολοφάνερες. Για παράδειγμα:
1. Μεταμφιέζει το γνωστό χαράτσι μέσω της ΔΕΗ σε Ενιαίο Τέλος Ακινήτων επιβαρύνοντας άδικα εξίσου τον μικροϊδιοκτήτη με τον κάτοχο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
2. Προβλέπει νέα μείωση της φορολογίας των μονοπωλιακών ομίλων με συντελεστή στο 15% των κερδών, την ώρα που προωθεί την περικοπή 11,7 δισ. ευρώ για τη διετία 2013 - 2014 με παράταση 3 χρόνια για να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα.
3. Προτείνει παράταση του επιδόματος ανεργίας σε 2 χρόνια, όταν ο ΣΕΒ προτείνει 3 γνωρίζοντας την έκρηξη της εξαθλίωσης που έρχεται.
Το βασικό προπαγανδιστικό όπλο της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ, είναι η κινδυνολογία αφού δεν μπορούν να κρύψουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής τους.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν βάζει φρένο στην επιδείνωση
Με το πάγωμα σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες που προτείνει δεν στοχεύει σε καμιά ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των προηγούμενων χρόνων.
Παγωμένοι λοιπόν οι ήδη "πετσοκομμένοι" μισθοί - συντάξεις, με την ακρίβεια να καλπάζει, τις δυσβάσταχτες ασφαλιστικές εισφορές να παραμένουν για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Δεν προτείνει σαφή κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, και επιτρέπει να συνεχίζεται η αιμορραγία στις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας για Παιδεία, Υγεία, κάλυψη αναγκών. Την ίδια στιγμή μειώνει μόνο την έμμεση φορολογία των μονοπωλιακών ομίλων στον τουρισμό και στηρίζει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Η μεσοπρόθεσμη αναφορά του ΣΥΡΙΖΑ σε σταδιακή αποκατάσταση μισθών που εξαρτάται από τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν δεσμεύεται ούτε για αποκατάσταση στο επίπεδο του 2009.
Τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται και την αμερικανική πολιτική του Προέδρου Ομπάμα. Μια απλή ματιά στην έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας στις ΗΠΑ, που προκαλεί τη θολή λαϊκή διαμαρτυρία, αρκεί για να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Προκαλεί όμως εντύπωση η προβολή της "αντιγερμανικής" ρητορικής του απ' τα μεγάλα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, η οποία συνοδεύεται από έλλειψη κατηγορηματικής δέσμευσης ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας κατά της Συρίας και του Ιράν στο κυβερνητικό πρόγραμμα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενα πρόγραμμα που δε θέτει επίσης σαν σαφείς κυβερνητικούς στόχους την κατάργηση της στρατηγικής συμφωνίας με το Ισραήλ και την έξοδο από το ΝΑΤΟ.
Το ΚΚΕ αντιπαραθέτει και υποστηρίζει
Απέναντι στη λογική της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ μετεκλογικά θα συνεχίσει και θα εξειδικεύσει τη γραμμή πάλης, που περιέχει ριζοσπαστικούς στόχους, όπως:
1. Καταγγελία δανειακής σύμβασης - μνημονίου.
2. Πλήρης - σταθερή εργασία.
3. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, αποκλειστικά δημόσια καθολική Κοινωνική Ασφάλιση.
4. Φορολογία διανεμόμενων και αδιανέμητων κερδών με 45%, κατάργηση αφορολόγητων αποθεματικών και του ειδικού καθεστώτος των εφοπλιστών, εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου για εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή.
Δεν πρόκειται να ανακουφίσουν το λαό οι δήθεν "άμεσες" λύσεις που προτείνουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην περίπτωση της ΝΔ οι νέες θυσίες είναι ολοφάνερες. Για παράδειγμα:
1. Μεταμφιέζει το γνωστό χαράτσι μέσω της ΔΕΗ σε Ενιαίο Τέλος Ακινήτων επιβαρύνοντας άδικα εξίσου τον μικροϊδιοκτήτη με τον κάτοχο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
2. Προβλέπει νέα μείωση της φορολογίας των μονοπωλιακών ομίλων με συντελεστή στο 15% των κερδών, την ώρα που προωθεί την περικοπή 11,7 δισ. ευρώ για τη διετία 2013 - 2014 με παράταση 3 χρόνια για να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα.
3. Προτείνει παράταση του επιδόματος ανεργίας σε 2 χρόνια, όταν ο ΣΕΒ προτείνει 3 γνωρίζοντας την έκρηξη της εξαθλίωσης που έρχεται.
Το βασικό προπαγανδιστικό όπλο της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ, είναι η κινδυνολογία αφού δεν μπορούν να κρύψουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής τους.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν βάζει φρένο στην επιδείνωση
Με το πάγωμα σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες που προτείνει δεν στοχεύει σε καμιά ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των προηγούμενων χρόνων.
Παγωμένοι λοιπόν οι ήδη "πετσοκομμένοι" μισθοί - συντάξεις, με την ακρίβεια να καλπάζει, τις δυσβάσταχτες ασφαλιστικές εισφορές να παραμένουν για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Δεν προτείνει σαφή κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, και επιτρέπει να συνεχίζεται η αιμορραγία στις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας για Παιδεία, Υγεία, κάλυψη αναγκών. Την ίδια στιγμή μειώνει μόνο την έμμεση φορολογία των μονοπωλιακών ομίλων στον τουρισμό και στηρίζει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Η μεσοπρόθεσμη αναφορά του ΣΥΡΙΖΑ σε σταδιακή αποκατάσταση μισθών που εξαρτάται από τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν δεσμεύεται ούτε για αποκατάσταση στο επίπεδο του 2009.
Είναι σκοπίμως ομιχλώδης η θέση του για φορολογική επιβάρυνση των πλουσιότερων και ελάφρυνση των φτωχότερων.
Οι μεγαλομέτοχοι τοποθετούν σημαντικά κεφάλαια σε οφ σορ και σε διεθνείς επενδυτικούς ομίλους. Επομένως, δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτοτελώς μια πρόταση φορολογικής μεταρρύθμισης χωρίς γενικότερη γραμμή ρήξης και ανατροπής.
Είναι επίσης ανεφάρμοστη η θέση του για το πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικής σημασίας και η επαναφορά στο κράτος ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας.
Στη σημερινή ΕΕ της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίου σημαίνει λειτουργία κάποιων κρατικών επιχειρήσεων στο πλαίσιο της "απελευθερωμένης" αγοράς, που θα ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους και θα ληστεύουν τη λαϊκή οικογένεια - πελάτη, με απανωτές αυξήσεις, όπως η σημερινή ΔΕΗ ΑΕ, ώστε να παραμείνουν κερδοφόρες. Σημαίνει κρατικοποίηση ζημιών των μεγαλομετόχων στις τράπεζες για να ετοιμασθεί ο δρόμος μιας μελλοντικής ιδιωτικοποίησης με ικανοποιητικά κέρδη για τους ομίλους. Ο λαός γνωρίζει. Δεν υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση από τράπεζες στις οποίες δεσπόζει το κράτος, όπως η Αγροτική, ή παλαιότερα η Εθνική.
Οι διακηρύξεις για παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες της χώρας και στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, ούτε περιορίζουν την εισαγωγική εξάρτηση, αφού υπάρχουν οι κοινοτικές δεσμεύσεις και ποσοστώσεις στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, όταν γενικότερα σκοπός της επένδυσης παραμένει το καπιταλιστικό κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες. Στην ουσία, πίσω απ' αυτές τις διακηρύξεις κρύβεται η ομολογία στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων που περιέχει η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει αποδεκτή από την άρχουσα τάξη.
Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν καπιταλιστική ανάπτυξη με λιτότητα και νέες θυσίες, με αιχμή μάλιστα τη χρηματοδότηση της δανειακής σύμβασης, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και του ΕΣΠΑ.
Χρηματοδότηση απ' το ΕΣΠΑ σημαίνει νέα κοινοτικά και κρατικά πακέτα στους μονοπωλιακούς ομίλους, προσωρινή απασχόληση με μισθούς πείνας μέσω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) στον τομέα της "κοινωνικής οικονομίας", συμβάσεις παραχώρησης και Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για να κερδίζουν διπλά και τριπλά τα μονοπώλια απ' τα μεγάλα έργα. Χρηματοδότηση που δεν εξηγεί επίσης πώς θα συνεχισθεί απρόσκοπτα αν επαναδιαπραγματευτεί σκληρά και συγκρουστεί με τις επιλογές της ΕΕ, όπως υποκριτικά διακηρύσσουν στελέχη του.
Στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση κινούνται και οι "προγραμματικές συμφωνίες μεταξύ δημόσιου τομέα και ιδιωτικών επιχειρήσεων".
