Το δελτίο τύπου του ΠΑΜΕ είναι καθαρό και άμεσο.
Η ζωή του λαού κάθε μέρα κάνει άλματα προς τα πίσω. Παίρνουν πίσω όχι μόνο δικαιώματα που κατακτήθηκαν βήμα-βήμα με αδιάκοπους αγώνες και αίμα αλλά μας γυρνούν στην εποχή του μαστίγιου, στην ασταμάτητη δουλειά ήλιο με ήλιο. Στο 2012 συζητούν για κατάργηση του 8ωρου, για 13 ώρες δουλειάς την ημέρα για ζωή-σκλαβιά.
Ο «νέος αέρας» που δήθεν φυσούσε στην Ευρώπη μας φέρνει αγκαλιά με την πιο σκληρή δέσμη μέτρων. Έχουμε μια κυβέρνηση αδίστακτη που είναι γερά δεμένη στο άρμα των μονοπωλιακών ομιλών και η επίθεση αποδεικνύεται στην πράξη πως δε μπορεί να σταματήσει ούτε με συνθήματα ούτε με μεγαλοστομίες και φλυαρίες. Είναι πόλεμος και στον πόλεμο χρειάζεται καθαρή ταξική στάση, οργάνωση, αντοχή, θυσίες. Όσο οι εργάτες θα αφήνουν στην άκρη τη δύναμη τους, το δίκιο δε θα γίνεται νόμος.
Τα σωματεία έχουν μεγάλη ευθύνη να σηκώσουν. Να καλεστούν παντού Γενικές Συνελεύσεις, να συζητήσουν οι εργάτες για την ανάγκη άμεσης απάντησης με ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.
Να πάρουν και οι ίδιοι ευθύνη στις μάχες που πρέπει να δοθούν. Η επίθεση πρέπει να αποκρουστεί πρώτα και κύρια εκεί που σφάζεται κυριολεκτικά ο εργαζόμενος. Στους μοναδικούς κερδισμένους από αυτήν την επίθεση, στους μονοπωλιακούς ομίλους αλλά και σε κάθε τόπο δουλειάς και γειτονιά".
Υποταγή;
Έλξη στις σειρήνες της φλυαρίας;
Μετάθεση ευθυνών;
Ή παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας;
Τα αυριανά συλλαλητήρια ας γίνουν το πρώτο βήμα..
"Στα βάρβαρα μέτρα που συναποφασίζουν Τρόικα-κυβέρνηση-ΕΕ και κεφάλαιο, δε θα υπάρξει τέλος αν δε τα σταματήσει με σθένος και αποφασιστικότητα ο λαϊκός παράγοντας, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία.
Η ζωή του λαού κάθε μέρα κάνει άλματα προς τα πίσω. Παίρνουν πίσω όχι μόνο δικαιώματα που κατακτήθηκαν βήμα-βήμα με αδιάκοπους αγώνες και αίμα αλλά μας γυρνούν στην εποχή του μαστίγιου, στην ασταμάτητη δουλειά ήλιο με ήλιο. Στο 2012 συζητούν για κατάργηση του 8ωρου, για 13 ώρες δουλειάς την ημέρα για ζωή-σκλαβιά.
Ο «νέος αέρας» που δήθεν φυσούσε στην Ευρώπη μας φέρνει αγκαλιά με την πιο σκληρή δέσμη μέτρων. Έχουμε μια κυβέρνηση αδίστακτη που είναι γερά δεμένη στο άρμα των μονοπωλιακών ομιλών και η επίθεση αποδεικνύεται στην πράξη πως δε μπορεί να σταματήσει ούτε με συνθήματα ούτε με μεγαλοστομίες και φλυαρίες. Είναι πόλεμος και στον πόλεμο χρειάζεται καθαρή ταξική στάση, οργάνωση, αντοχή, θυσίες. Όσο οι εργάτες θα αφήνουν στην άκρη τη δύναμη τους, το δίκιο δε θα γίνεται νόμος.
Τα σωματεία έχουν μεγάλη ευθύνη να σηκώσουν. Να καλεστούν παντού Γενικές Συνελεύσεις, να συζητήσουν οι εργάτες για την ανάγκη άμεσης απάντησης με ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.
Να πάρουν και οι ίδιοι ευθύνη στις μάχες που πρέπει να δοθούν. Η επίθεση πρέπει να αποκρουστεί πρώτα και κύρια εκεί που σφάζεται κυριολεκτικά ο εργαζόμενος. Στους μοναδικούς κερδισμένους από αυτήν την επίθεση, στους μονοπωλιακούς ομίλους αλλά και σε κάθε τόπο δουλειάς και γειτονιά".
