Διαφορά ήθους και αναστήματος
της Ελένης Καραγιάννη, εργαζόμενης του «902»
Οι εργαζόμενοι του 902 δεν ανέχτηκαν, δεν ανέχονται και ούτε θα ανεχθούν να μιλούν άλλοι για αυτούς και πολύ περισσότερο όταν αυτοί οι άλλοι είναι είτε οι γνωστοί του συγκροτήματος ΔΟΛ είτε οι συνδαιτυμόνες του ΣΕΒ, του Πέρεζ και του Ομπάμα και των διαφόρων think tank που λειτουργούν υπό την αιγίδα των αφεντικών.
Δεν έχουν ούτε το πολιτικό σθένος αλλά ούτε και το ηθικό ανάστημα να μιλήσουν για το ΚΚΕ, για τους ανθρώπους που έδωσαν με ανιδιοτέλεια μέρος της ζωής τους για τη λειτουργία του 902, ξέροντας μάλιστα ότι αργά ή γρήγορα ο σταθμός θα έκλεινε.
Δεν υποκλίθηκαν μπροστά στις αρνητικές εξελίξεις, ούτε ξεκρέμασαν τα σύμβολά τους. Αντίθετα.
Αυτό που δεν γίνεται κατανοητό από τις αλλοτριωμένες γραφίδες των υπηρετών του ΔΟΛ και από τους υποκριτικούς κρωγμούς των φωστήρων της Κουμουνδούρου είναι η έννοια της προσφοράς για τις ιδέες σου.
Καταρχήν, γιατί ποτέ δεν είχαν ιδέες, αλλά μίγματα προβοκάτσιας, ψεύδους, ελιγμών με μπόλικες δόσεις ατιμίας.
Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι ποτέ δεν θα καταλάβουν τι σημαίνει να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα.
Από τότε που οι μεν δολοπλοκούσαν για να γίνει η δικτατορία του Μεταξά και καλοδέχτηκαν τους ναζιστές και οι δε δολοπλοκούσαν το ίδιο για να διαλύσουν το ΚΚΕ είτε μέσα στην ΕΔΑ, είτε ανοικτά το 1968 και το '90-'91.
Αν ανοίξει το καπάκι τις ατιμίας τους, η μπόχα που θα ξεχυθεί θα είναι τόσο ανυπόφορη όσο ανυπόφορος είναι ο αντικομμουνισμός τους.
Όσο ανυπόφορο είναι το ψέμα και η απάτη των σύγχρονων παπατζήδων που μαθαίνουν άριστα τα παπανδρεϊκά κόλπα.
Εμείς εδώ δώσαμε πέρα από τη μάχη της ενημέρωσης στο πλευρό της εργατικής τάξης και μια μάχη συνείδησης και καθήκοντος. Και αυτή τη μάχη την κερδίσαμε.
Και κοιμόμαστε καλά το βράδυ «όπως εκείνοι που έχουν κάνει πάντα το καθήκον τους».
Αναμετριόμαστε με την αστική τάξη, τους «λογής λογής δημοσιολόγους», τους αγχωμένους οπορτουνιστές και τους γλοιώδεις συκοφάντες που χρηματοδοτούνται από τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και το μπόι μας δεν μπορούνε να το φτάσουν. Τώρα και πάντα.
