Την απόφαση να κηρύξει 4ωρη στάση εργασίας την Πέμπτη 29 Αυγούστου (11 π.μ. - λήξη ωραρίου) πήρε χτες το μεσημέρι η πλειοψηφία της Εκτελεστικής Επιτροπής (ΕΕ) της ΑΔΕΔΥ. Η στάση εντάσσεται στις αντιδράσεις ενάντια στη διαθεσιμότητα. Η απόφαση λήφθηκε κυριολεκτικά στο πόδι από τις ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΡΙΖΑ), οι οποίες αρχικά επιχείρησαν να «κηρύξουν» 24ωρη απεργία χωρίς καν να συνεδριάσει η ΕΕ! Πριν τη συνεδρίαση της ΕΕ, έγινε σύσκεψη με τις Ομοσπονδίες - μέλη της ΑΔΕΔΥ. Σε αυτή, οι ίδιες δυνάμεις, μαζί και αυτές που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρόβαλλαν ως μοναδικό αίτημα το «όχι στις απολύσεις».
Ο Αλ. Αρβανιτίδης, μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ και εκπρόσωπος των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο, δήλωσε σχετικά: «Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη φάση αυτή πρότειναν απεργία σε όλους τους κλάδους του Δημοσίου, κοινή δράση με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και όχι μόνο για ένα αίτημα, όχι μόνο ενάντια στις απολύσεις, αλλά ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Πρότειναν κλιμάκωση των αγώνων, μέχρι την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την απαλλαγή του λαού από την εκμεταλλευτική εξουσία των μονοπωλίων.
Στη βάση αυτή, πρότειναν άμεσα γενικές συνελεύσεις στα σωματεία και η απεργία να εξαγγελθεί σε ημερομηνία που να δίνει τον αυτονόητο και εύλογο χρόνο, ώστε να προετοιμαστεί, να οργανωθεί στους τόπους δουλειάς στις υπηρεσίες. Ταυτόχρονα, πρότειναν χωρίς καμιά καθυστέρηση ακόμα και απεργία διαρκείας εκεί που φαίνονται ότι συγκεντρώνονται οι προϋποθέσεις, υπάρχουν διαθέσεις, μπαίνουν μπροστά οι εργαζόμενοι, όπως στους διοικητικούς υπαλλήλους στα ΑΕΙ, σε κάποια υπουργεία.
Αντ' αυτού, η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε την πραγματοποίηση στάσης εργασίας, στις αμέσως επόμενες 48 ώρες, για την Πέμπτη 29 Αυγούστου. Εχουμε υποχρέωση να καταγγείλουμε αυτήν την πρακτική σε όλους τους συναδέλφους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει τέτοιο ηγεσία της ΑΔΕΔΥ. Δεν είναι η πρώτη φορά που εξαγγέλλει στην κυριολεξία κινητοποιήσεις το βράδυ, για να γίνουν το πρωί και μάλιστα με ένα απλό δελτίο Τύπου.
Εξαγγέλλουν απεργίες, για τις οποίες οι εργαζόμενοι καλά - καλά δε θα προλάβουν να μάθουν για το πότε θα γίνει. Αντικειμενικά, μαζί με την εξαγγελία της απεργίας ταυτόχρονα την υπονομεύουν. Ενώ την ίδια στιγμή, όχι λίγα συνδικαλιστικά τους στελέχη είναι απεργοσπάστες. Καρφί δεν τους καίγεται αν με αυτό τον τρόπο τσακίζουν το κίνημα, τη μαζικότητα και την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Ντόρος να γίνεται...».
