Στήριξη σε ΚΚΕ από υποψήφιους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Στέφανος Κάλφογλου

Πρώην υποψήφιος βουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Νομό Καβάλας

«Στις σημερινές συνθήκες, που η χώρα βαδίζει σε νέες εκλογές και μπροστά στους εργαζόμενους μπαίνει το ζήτημα της ψήφου "για τη διακυβέρνηση", μάλιστα σε συνθήκες εμβάθυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, είναι αναγκαίο να παρθεί υπόψη κάθε εργαζόμενου, ανέργου, αυτοαπασχολούμενου τι αποδείχτηκε μέχρι σήμερα και τι αναμένεται στο εξής.

Είναι γεγονός ότι η πορεία προς στις εκλογές αναπαράγει ακόμη πιο εκβιαστικά τα κάλπικα διλήμματα για την ανάδειξη κυβέρνησης είτε "κεντροδεξιάς" με τη ΝΔ είτε "κεντροαριστεράς" με το ΣΥΡΙΖΑ και οπωσδήποτε εντός ΕΕ και Ευρωζώνης. Η αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος ανησυχεί την αστική τάξη της Ελλάδας και τους συμμάχους της. Δεν είναι μόνο η αδυναμία να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπως έδειξε το αποτέλεσμα των εκλογών στις 6 Μάη. Η αστική τάξη, το κεφάλαιο, αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα του καπιταλισμού, την οικονομική κρίση που βαθαίνει σε Ελλάδα και ΕΕ. Επομένως η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού αποκτά στρατηγική χροιά για τη διαχείριση της κρίσης σε όφελος της αστικής τάξης.

Η απόφαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, υποψήφιος της οποίας ήμουν στις προηγούμενες εκλογές, δε λέει κουβέντα γι' αυτή την επιχειρούμενη αναμόρφωση και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης. Δε λέει κουβέντα, πολύ περισσότερο για την προσπάθεια να ανακοπεί η τάση ριζοσπαστικοποίησης και απεγκλωβισμού από την αστική πολιτική και ιδεολογική επιρροή.

Ολίσθησε στο μετεκλογικό παζάρι με το ΣΥΡΙΖΑ στη διάρκεια των διερευνητικών εντολών, με στόχο να καλλωπίσει το προφίλ της σοσιαλδημοκρατίας και να εγκλωβίσει εργαζόμενους που αισθάνονται ριζοσπάστες αριστεροί. Οι πανηγυρισμοί για την "εκλογική νίκη της Αριστεράς" σπρώχνουν και νέες δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή σε ένα κόμμα που συγκρατεί την αγανάκτηση εντός ΕΕ - ευρώ με αναμφισβήτητη την κυριαρχία του κεφαλαίου. Η στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στην "κυβερνώσα αριστερά" είναι ανάλογη με τη στάση που είχε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Καλλιεργεί την αυταπάτη ότι η κεντροαριστερά είναι εν δυνάμει φιλολαϊκή. Επωμίζονται λοιπόν σοβαρές ευθύνες, κατά τη γνώμη μου, για τον αποπροσανατολισμό και την καλλιέργεια αυταπατών που δεν σκοπεύω να μοιραστώ μαζί τους.

Με τη στάση τους συμβάλλουν να διαμορφώνεται κλίμα προσδοκιών και αναμονής, ύφεσης της ταξικής πάλης, σε μια περίοδο που είναι αδήριτη ανάγκη η ενίσχυση του ταξικού χαρακτήρα του κινήματος και η οργανωτική προετοιμασία του για ανώτερες μάχες.

Η επομένη των εκλογών πρέπει να βρει τους εργαζόμενους σε θέση μάχης, όποια κυβέρνηση κι αν έχουν απέναντί τους. Η κρίση στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα βαθαίνει, ο κίνδυνος ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας υπαρκτός. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα το κρύβουν από το λαό. Νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα πρόκειται να έρθουν, για να βγει το κεφάλαιο ισχυροποιημένο από την κρίση φορτώνοντας στο λαό τα βάρη.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, δηλώνω ότι συστρατεύομαι με το ΚΚΕ και καλώ κάθε έναν που αισθάνεται ριζοσπάστης αριστερός να συμπορευθεί μαζί του, συνειδητοποιώντας ότι την επομένη των εκλογών δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο, αν δεν υπάρξει ένα ρωμαλέο εργατικό λαϊκό κίνημα, με μπροστάρη ένα πανίσχυρο ΚΚΕ, αποφασισμένο να έρθει σε ρήξη με την οικονομική και πολιτική εξουσία των μονοπωλίων. Ολα τ' άλλα αποτελούν τραγικές και ασυγχώρητες αυταπάτες.

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να οργανώσει και να καθοδηγήσει την πάλη του λαού ενάντια στους εκμεταλλευτές του, ενώ οι κομμουνιστές βουλευτές μπορούν να δώσουν ανυποχώρητα τη μάχη ενάντια σε κάθε αντιλαϊκό νόμο μέσα στη βουλή χωρίς να παίζουν παιγνίδια πίσω από την πλάτη του. Η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι κρίσιμη για την πορεία του εργατικού λαϊκού κινήματος στη χώρα μας με πανευρωπαϊκή και διεθνή σημασία.

Αριστερά σχήματα και κόμματα έρχονται και παρέρχονται όσο κρατά η ιδεολογική διαπάλη. Αυτό που συνεχίζει να πλανιέται πάνω από την υφήλιο είναι το φάντασμα του κομμουνισμού που στοιχειώνει τους αστούς και επιζητεί τη δικαίωσή του. Μόνο με ένα ισχυρό ΚΚΕ υπάρχει ελπίδα να πάρει σάρκα και οστά η κοινωνία χωρίς ανθρώπινη εκμετάλλευση».

Νίκος Στεφάνου

Δικηγόρος - εφοριακός, πρώην μέλος του ΝΑΡ

«ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΚΕ;

Ηδη από την αρχή της κρίσης, το ΚΚΕ έδωσε μια πολύ συγκεκριμένη ερμηνεία για το χαρακτήρα της κρίσης, πράγμα που είχε ιδιαίτερη σημασία αφού ανάλογα με την ανάλυση της κατάστασης που κάνει κανείς καταλήγει και σε αντίστοιχη πολιτική γραμμή: Το ΚΚΕ λοιπόν μίλησε για κρίση υπερσυσσώρευσης, για συγχρονισμένη κρίση του καπιταλισμού, την ίδια ώρα που δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούσαν την κυρίαρχη αστική γραμμή της κρίσης χρέους, ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αμφιταλαντευόταν.

Με βάση αυτήν το ΚΚΕ κατέληξε στη διατύπωση της μοναδικής πολιτικής πρότασης που βάζει τη στρατηγική της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και της πάλης γι' αυτήν, για την αντικαπιταλιστική προοπτική και το σοσιαλισμό στο προσκήνιο σαν ανάγκη του σήμερα επειδή ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και δεν μπορεί να δώσει τίποτα πια στην εργατική τάξη πέρα από βάθεμα της εκμετάλλευσης. Ετσι φτάνει το ΚΚΕ να συνδέει την επαναστατική τακτική της υπεράσπισης των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων στο σήμερα με τη στρατηγική της κοινωνικής απελευθέρωσης, βάζοντας τη στρατηγική στο τιμόνι.

Το ΚΚΕ έβαλε θέμα μονομερούς διαγραφής του χρέους - από τη στιγμή που δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι γι' αυτό αλλά το κεφάλαιο - τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από άπειρους ελιγμούς και κωλοτούμπες πέρασε από την πρόταση για σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (που στήριξε αρχικά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και που σημαίνει αυτόματα και αναγνώριση ενός έστω μέρους του χρέους στην πρόταση για κανονική αποπληρωμή του (αφού πρώτα έρθει η ανάπτυξη).

Η πρόταση για μονομερή διαγραφή του χρέους μπαίνει "πακέτο" από το ΚΚΕ με το στόχο πάλης για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία. Εδώ ο μεν ΣΥΡΙΖΑ κινείται όχι απλώς μίλια μακριά, αλλά σε αντίθετη κατεύθυνση, αφού διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους τα αφεντικά ότι δεν πρόκειται να θέσει σε κίνδυνο την "ευρωπαϊκή πορεία της χώρας". Η δε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά τη φαινομενικά "αντικαπιταλιστική" ρητορεία, στην καλύτερη περίπτωση θέτει θέμα εξόδου από την ΕΕ σήμερα, στο έδαφος του καπιταλισμού, με την κρίση να παροξύνεται, και με το λαό απροετοίμαστο για τα χειρότερα που έρχονται (ενώ βέβαια ταυτόχρονα στο εσωτερικό της υπάρχουν και ισχυρές τάσεις που αρκούνται και στην έξοδο από το ευρώ καταρχήν και την επιστροφή σε μια υποτιμημένη δραχμή, κάτι που προτείνεται ως ...φιλολαϊκή διέξοδος).

Τη στιγμή που εντείνονται οι διεργασίες για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού και την αλλαγή βάρδιας από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, παρά τις έντονες πιέσεις που προσπαθεί ολόκληρος ο αστικός συνασπισμός εξουσίας να ασκήσει στο ΚΚΕ, αυτό ξεκαθάρισε ότι άλλο η κυβέρνηση κι άλλο η εξουσία: Σήμερα, στον καπιταλισμό, την εξουσία την έχει το κεφάλαιο, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές και η (όποια) κυβέρνηση είναι το πολιτικό προσωπικό προώθησης των συμφερόντων τους και αντιμετώπισης-καταστολής των εργατικών-λαϊκών αντιστάσεων. Γι' αυτό και σήμερα το ΚΚΕ δε χωράει σε καμιά κυβέρνηση, γιατί θα κληθεί να παίξει θέλοντας και μη αυτόν το ρόλο. Γι' αυτό είναι αναγκαίο να συνειδητοποιηθεί πλατιά ότι ο αγώνας πρέπει να αφορά την ίδια την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και του κεφαλαίου και όχι να αρκείται στην υπόσχεση λίγων ψίχουλων (κι αυτών αμφίβολων και υπό αίρεση) από τη διαχείριση της αστικής εξουσίας. Την ίδια στιγμή, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει και άμεσο συμφέρον, την ίδια τακτική πίεσης προς το ΚΚΕ που "δε συνεργάζεται" εφαρμόζει άλλωστε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σπέρνοντας αυταπάτες για τις "δυνατότητες μιας αριστερής κυβέρνησης", δηλητηριάζοντας τη συνείδηση ακόμη και του ίδιου του κόσμου της και προσφέροντάς τον απευθείας βορά στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ υιοθέτησε σταθερά και με συνέπεια μια ταξική εργατική οπτική τόσο για την ανάλυση της πραγματικότητας της κρίσης όσο και (κυρίως) για την απάντηση σε αυτήν. Ετσι αντιτάχθηκε στα αστικά ιδεολογήματα της "εθνικής ενότητας", της "εθνικής οικονομίας" και της "κοινωνικής συνοχής" (στα οποία υποκλίνεται σταθερά ο ΣΥΡΙΖΑ), προτάσσοντας την ενότητα της εργατικής τάξης σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των αφεντικών, την ώρα που δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγλειφαν τις διαταξικές υπό μικροαστική ηγεμονία "πλατείες"...

Βασική πτυχή της γραμμής του ΚΚΕ είναι η αντιπαράθεση στις λογικές της "ανάθεσης" και των κάθε λογής "σωτήρων", προτάσσοντας την ανάγκη οι εργαζόμενοι να πάρουν οι ίδιοι τον αγώνα και τη ζωή τους στα χέρια τους.

Τους επόμενους μήνες η επίθεση του κεφαλαίου στην εργατική τάξη θα ενταθεί ακόμη περισσότερο, με τα ενδεχόμενα μιας άτακτης χρεοκοπίας ή ακόμη και μιας πολεμικής εμπλοκής να είναι περισσότερο πιθανά από ποτέ: Σε αυτές τις συνθήκες η ύπαρξη ενός δυνατού ΚΚΕ είναι αναντικατάστατη. Δείγματα της αντίληψής του, όπως εκφράστηκαν και μέσα στο εργατικό κίνημα τα τελευταία χρόνια από το ΠΑΜΕ ή από τη δράση των Λαϊκών Επιτροπών στις γειτονιές είναι πολύτιμη μαγιά για την ακόμα πιο σκληρή περίοδο αγώνων που ανοίγεται μπροστά μας: Ο ηρωικός αγώνας των απεργών στη "Χαλυβουργία" και στη "Phone Marketing", οι μάχες των ναυτεργατών, η έμπρακτη αμφισβήτηση της αστικής νομιμότητας όταν αμφισβητεί το νόμο του δίκιου του εργάτη όπως με την ανυπακοή απέναντι στα χαράτσια είναι ψήγματα από τις μάχες του μέλλοντος...

Ακόμα και η θέση των διάφορων δυνάμεων της αριστεράς απέναντι στην εμφάνιση στο προσκήνιο του φασιστικού φαινομένου αποτελεί κριτήριο - η άνοδος της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής δεν έρχεται σε αντίθεση με τον καπιταλισμό που σαπίζει, την κρίση του και την αστική δημοκρατία, αλλά αντίθετα γεννιέται απ' αυτήν, όπως παραφράζοντας τον Μπρεχτ "ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους, έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά". Ετσι δεν μπορεί να σταθούν ανάχωμα στο φασισμό οι αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκό φτιασίδωμα της αστικής εξουσίας και του καπιταλισμού, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα ρωμαλέο, μαζικό και ταξικά προσανατολισμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα ενώνει ντόπιους και μετανάστες εργαζόμενους, που θα ξέρει ότι "μπορεί χωρίς αφεντικά" και θα παλεύει να γίνουν οι εργάτες που παράγουν τον πλούτο ιδιοκτήτες του.

Κλείνοντας και συμπληρωματικά: Οι εργαζόμενοι και η νεολαία, ο κόσμος της αριστεράς δεν έχει να περιμένει τίποτα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που μεταλλάσσεται ταχύτατα σε νέο ΠΑΣΟΚ, που ήδη άρχισε να τα "μαζεύει", λέγοντας ότι θα παραλάβει καμένη γη, άρα μην περιμένετε και πολλά και πάντως όχι πριν έρθει ανάπτυξη, που μιλάει κεκλεισμένων των θυρών με τους G-20, που υμνεί την "υγιή επιχειρηματικότητα" και θέλει να την ενισχύσει. Την ίδια στιγμή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λειτουργεί συμπληρωματικά ως συνεχές του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρύτερο φάσμα της σοσιαλδημοκρατίας, με αντινεοφιλελεύθερα ρεφορμιστικά αιτήματα, ακολουθώντας πολιτική ουράς στον εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ στο εργατικό κίνημα. Πολιτική στήριξη, υπερψήφιση και συμπόρευση με το ΚΚΕ με οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, για να αντιμετωπίσουμε τα χειρότερα που ετοιμάζουν για μας - χωρίς εμάς, για να διεκδικήσουμε όχι μόνο την επιβίωση όταν θα παλεύουμε για το ψωμί και τα φάρμακα, αλλά όλο τον πλούτο που παράγουμε και μας τον κλέβουν τα αφεντικά, τον κόσμο ολόκληρο!

Κέρκυρα, 11/06/2012».