Ανθρακες ο θησαυρός» για το λαό από το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε την Παρασκευή ο ΣΥΡΙΖΑ, καραμπινάτης αστικής διαχείρισης με μόνα συγκεκριμένα σημεία τις υποσχετικές στο μεγάλο κεφάλαιο για μέτρα που θα επισπεύσουν την επαναφορά του σε τροχιά ανάπτυξης. Το πρόγραμμα αυτό όχι μόνο δεν απαντά στις σύγχρονες ανάγκες του λαού, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την ελάχιστη ανακούφιση από τις συνέπειες της αντιλαϊκής διαχείρισης της κρίσης.
Πολλές από τις προτάσεις του προσκρούουν στο πλαίσιο που διαμορφώνει η ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και όλες οι άλλες κάνουν σαφές ότι επιφυλάσσει για το λαό ψίχουλα κυριολεκτικά, εάν και εφόσον επέλθει η ανάπτυξη! Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Αλ. Τσίπρας, όπως και όλοι οι άλλοι ομιλητές στην παρουσίαση έκλιναν την «καμμένη γη» σε όλες τις πτώσεις, καλλιεργώντας το έδαφος για μια μετεκλογική αθέτηση ακόμα κι αυτών των προσβλητικών για το λαό υποσχέσεων, επιπέδου ελεημοσύνης.
Γενναιοδωρία στις μεγάλες επιχειρήσεις
Στην παρουσίαση του προγράμματος, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ:
1.Μιλώντας τη γλώσσα της αστικής διαχείρισης της κρίσης, έθεσε σαν πρώτιστο στόχο τη «σταθεροποίηση της οικονομίας για την αποτροπή ακόμη πιο μαζικής και ακόμη μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής», κρύβοντας ότι αυτή είναι δεδομένη για το λαό, όσο η χώρα παραμένει στην ΕΕ και κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια. Ειδικότερα για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, δήλωσε πως θα επιδιώξουν μια «Εθνική Προγραμματική Συμφωνία, με τον κλάδο της ναυτιλίας και τον εφοπλιστικό κόσμο, που θα αυξήσει τα φορολογικά έσοδα»! Δηλαδή θα περιφέρουν δίσκο, εκλιπαρώντας τους «φιλεύσπλαχνους» εφοπλιστές για ελεημοσύνη.
2.Πρόσθεσε ότι θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να τροφοδοτήσουν την πλουτοκρατία με ζεστό παραδάκι. Μίλησε για «στοχευμένα αναπτυξιακά κίνητρα για τη στήριξη ανταγωνιστικών κλάδων της οικονομίας» και συμπλήρωσε ότι «θα κινητοποιήσουμε πόρους για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης τόσο από εσωτερικές όσο και από εξωτερικές πηγές». Σαν τέτοιες υπέδειξε: «Δημιουργία όρων για την επιστροφή καταθέσεων και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αύξηση των πόρων από τη ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος για την αναπτυξιακή αναδιανομή του πλούτου, πάταξη της εισφοροδιαφυγής, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων».
Ακόμα «επανασχεδιασμό του ΕΣΠΑ και αύξηση της απορροφητικότητάς του, ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης επενδύσεων στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την αντιμετώπιση της ύφεσης και ανάπτυξη της πολυμερούς οικονομικής διπλωματίας». Πρόκειται για προτάσεις που θα μπορούσαν να βρίσκονται στο πρόγραμμα οποιουδήποτε αστικού κόμματος, αφού στην πλειοψηφία τους αφορούν την αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων για τη χρηματοδότηση ιδιωτικών επενδύσεων και την παραπέρα ενίσχυση των τραπεζών.
3.Απηύθυνε προσκλητήριο στα μονοπώλια άλλων χωρών να κάνουν πλιάτσικο στο φυσικό πλούτο της χώρας, προτείνοντας την «εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων (...) μέσω αναπτυξιακών κοινοπραξιών ή άλλων πρόσφορων σχημάτων» και προσκάλεσαν «χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης που θα διατίθεντο να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας (...) ισχυρές δυνατότητες για αναπτυξιακές συνεργασίες φαίνεται να υπάρχουν με τη Ρωσία, την Κίνα, χώρες του αραβικού κόσμου».
4.Ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «σταθεροποίηση των πρωτογενών δαπανών» ως ποσοστό του ΑΕΠ «κατ' ελάχιστο στο επίπεδο του 43% (...) και, κατά μέγιστο, στο σημερινό μέσο όρο της Ευρωζώνης, του 46%». Αποδεχόμενος το χαλκά του ευρωμονόδρομου, προσπάθησε να ξεγελάσει το λαό ότι ο παραπάνω στόχος δεν θα περάσει μέσα από τη μείωση των -ήδη σε εξευτελιστικά επίπεδα- κοινωνικών δαπανών, μισθών και συντάξεων, αλλά μέσα από τη φορολόγηση του πλούτου, την αύξηση των εσόδων από άμεσους φόρους, το χτύπημα της φοροδιαφυγής, τη ριζική επανεξέταση και ανακατανομή των δημόσιων δαπανών, τη λειτουργία και ενίσχυση της κεντρικής αρχής κρατικών προμηθειών, την εφαρμογή και επέκταση των ρυθμίσεων που εξυπηρετούν τον άμεσο έλεγχο των δαπανών, όπως η διαύγεια, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Πολλά από τα παραπάνω περιγράφονται σαν εξαγγελίες και στα προγράμματα των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.
5.Σε ό,τι αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «πάγωμα» όσων έχουν δρομολογηθεί και για επαναφορά στο (αστικό) κράτος επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας «σταδιακά και ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας». Δηλαδή αν και όταν υπάρξει ανάκαμψη από την κρίση και τότε όχι βέβαια για να έχουν οι εργαζόμενοι καταναλωτές φτηνές και αναβαθμισμένες υπηρεσίες, αφού κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό στην Ευρωένωση, καθώς δεν καταργούνται οι ιδιωτικές εταιρείες στους αντίστοιχους τομείς, ενέργειας, τηλεπικοινωνιών κλπ.
Επιπρόσθετα, ο Γ. Δραγασάκης, στην παρουσίαση του οικονομικού σκέλους του προγράμματος τάχτηκε υπέρ της «ταχείας διερεύνησης των δυνατοτήτων για σύναψη προγραμματικών συνεργασιών ανάμεσα στο δημόσιο τομέα και ιδιωτικές επιχειρήσεις, εγχώριες ή και αλλοδαπές, με στόχο την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, την επέκτασή τους σε νέες δραστηριότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό». Πρόκειται για τις γνωστές Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, προκειμένου οι «επενδυτές» να κάνουν μπίζνες με λεφτά του λαού και να κερδίζουν πολλαπλάσια από την εκμετάλλευση των έργων όπου συμπράττουν. Ο ίδιος δεσμεύτηκε για ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο, λέγοντας ότι «η εξεύρεση πόρων ρευστότητας για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης (...) είναι προτεραιότητα».
Ψίχουλα για τα λαϊκά στρώματα
α.Ο Αλ. Τσίπρας υποσχέθηκε «ακύρωση του μνημονίου», όχι όμως και της δανειακής σύμβασης που πάει πακέτο με το μνημόνιο, της οποίας θα επιδιώξουν την «αναδιαπραγμάτευση». Μίλησε για αντικατάστασή του από ένα «Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση». Πρόκειται προφανώς για το νέο μνημόνιο που μαζί με την τρόικα θα σερβίρουν μετεκλογικά στο λαό, με τους ίδιους ή παρεμφερείς αντιλαϊκούς όρους, για να επιτευχθεί το πέρασμα της καπιταλιστικής οικονομίας σε φάση ανάπτυξης, όπως ακριβώς επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ.
β.Εστίασε στην κατάργηση της Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία μειώθηκαν οι κατώτατοι μισθοί, αφήνοντας στο απυρόβλητο το πυκνό πλέγμα αντεργατικών (π.χ. ατομικές, επιχειρησιακές συμβάσεις που μειώνουν δραστικά τους μισθούς) αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια και καρατομούν το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σε ό,τι αφορά στους υπόλοιπους μισθούς και συντάξεις, υποσχέθηκαν γενικώς και αορίστως κάτι να γίνει, όταν και εφόσον η οικονομία ξεκολλήσει από την κρίση, με τον ιδρώτα βέβαια και τη χρεοκοπία του λαού.
γ.Οι αντιφάσεις δεν έλειψαν, όπως για παράδειγμα για το επίδομα ανεργίας. Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι θα χορηγείται για δύο χρόνια, ενώ ο Π. Λαφαζάνης μίλησε για «άμεση χρονική επιμήκυνση της χορήγησης του επιδόματος ανεργίας με ρυθμό, τρόπο και έκταση που θα αποφασίσει η κυβέρνηση της Αριστεράς ανάλογα με τις συνθήκες και τις δυνατότητες». Στο διά ταύτα, μίλησε για αποκατάσταση του επιδόματος ανεργίας στα (τραγικά ούτως ή άλλως) επίπεδα προ μνημονίου. Δεν είπε όμως τι θα κάνει αν η ΕΕ ζητήσει αυστηρότερους όρους για την παροχή επιδόματος ανεργίας, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες μέλη, προκειμένου να μειωθούν οι δικαιούχοι.
δ.Προσπερνώντας την κόλαση που επικρατεί στους τόπους δουλειάς, όπου η μεγαλοεργοδοσία τσακίζει κόκαλα, ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε για άρση της κατάργησης της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, όπως ζήτησε και ο ΣΕΒ, χωρίς βέβαια να κάνει την παραμικρή αναφορά στις ατομικές συμβάσεις που κάνουν θραύση, με ή χωρίς μετενέργεια. Ομοίως, για τα χαράτσια, λόγος έγινε για άμεση κατάργησή τους για όσους ζουν στα όρια της φτώχειας.
ε.Σε ό,τι αφορά στο ετοιμόρροπο ασφαλιστικό σύστημα, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για κάλυψη μελλοντικών αναγκών από ένα «Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης» όπου «θα μεταφέρονται όλα τα δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας, περιλαμβανομένων και των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα»! Λίγο πριν, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα χρηματοδοτηθεί η «ανάπτυξη», δηλαδή η πλουτοκρατία.
Εξάλλου και αυτά που παρουσίασαν σαν άμεσα μέτρα για την ενίσχυση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, όπως η αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, το χτύπημα της ανασφάλιστης εργασίας κ.ά., τα λένε και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ακόμα κι αν μπορούσαν να εφαρμοστούν, είναι ψίχουλα μπροστά στις ανάγκες των ταμείων που είναι πιεστικές, τόσο από τη διαχρονική κλοπή των αποθεματικών τους από το κεφάλαιο, όσο και από το «κούρεμά» τους, ενώ η τεράστια ανεργία, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, επιτείνει τη χρεοκοπία τους.
στ. Ισχυρίστηκαν ότι θα βάλουν «φρένο» στις παραπέρα μειώσεις των συντάξεων (το λέει και η ΝΔ), παρέπεμψαν όμως την αποκατάστασή τους στο αόριστο μέλλον κι αυτή κατά προτεραιότητα για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Ενώ ουδεμία αναφορά υπήρξε στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης.
Παραδεχόμενοι ότι θα ασκήσουν πολιτική που θα επιτείνει την εξαθλίωση του λαού, ο Γ. Δραγασάκης ανέφερε πως «όσο διαρκεί η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, μέρος των πόρων του ΕΣΠΑ να διατεθεί για τη χρηματοδότηση ενός ειδικού προγράμματος καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας, με τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου επιπέδου διαβίωσης, την εξασφάλιση στέγης και διατροφής στους αστέγους και ένα ειδικό επίδομα στα νοικοκυριά των οποίων κανένα μέλος δεν έχει εργασία ή άλλο επαρκές εισόδημα». Ανάλογη πρόταση και μάλιστα πιο προωθημένη, έχει καταθέσει και ο Αντ. Σαμαράς.
ζ.Ειδική αναφορά έγινε και στους μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους, τους οποίους ενοχοποίησαν συλλήβδην για φοροκλοπή! Αναφέρθηκε: «Η λεγόμενη παραοικονομία (...) κυρίως είναι αποτέλεσμα στρεβλής απάντησης στο πρόβλημα του ανταγωνισμού που αντιμετωπίζουν μικρές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους μονοπωλιακούς ομίλους και της απουσίας κρατικής πολιτικής που να απαντά στα προβλήματα αυτά. Ετσι η κλοπή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών υποκαθιστά συγκριτικά πλεονεκτήματα, εξασφαλίζει την επιβίωση αλλά, σε μερικές περιπτώσεις, και τον αθέμιτο πλουτισμό».
Είναι τουλάχιστον προκλητικό να φορτώνουν στους αυτοαπασχολούμενους πρακτικές στις οποίες επιδίδονται κατά κύριο λόγο τα μεγαθήρια. Και επιπλέον λένε ψέματα αφού στην εξουσία των μονοπωλίων πολιτικές που να ευνοούν τα ίδια και τους αυτοαπασχολούμενους δεν υπάρχουν. Η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης είναι νομοτελειακή και στο πλαίσιό της το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
η.Μίλησαν τέλος για μια «ανεξάρτητη, πολυδιάστατη, ενεργητικά φιλειρηνική εξωτερική πολιτική», ταυτιζόμενοι με τα σλόγκαν του Γ. Παπανδρέου και παλαιότερα του Α. Παπανδρέου. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής και αυτών των διακηρύξεων, τα ζει ο λαός στην πλάτη του, με τους κινδύνους να αυξάνουν αντί να μειώνονται, λόγω της ολοένα και μεγαλύτερης πρόσδεσης της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
