To ΚΚΕ αμέσως μετά τις προηγούμενες εκλογές εκτίμησε ότι αυτή η περίοδος είναι μεταβατική και ως προς την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, μέχρι τη διαμόρφωση και τη σταθεροποίηση του δίπολου «κεντροδεξιά-κεντροαριστερά». Αλλά ήδη έχει προχωρήσει. Οπως επίσης έχουμε εκτιμήσει και έχουμε πει δημόσια ότι ενώ με το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση, δεν προχώρησαν ακριβώς γιατί οι επόμενες εκλογές θα συνέβαλαν στην ενίσχυση του διπολικού αστικού πολιτικού συστήματος σε αντικατάσταση του δικομματικού, ενώ στην ίδια ρότα συμβάλλουν και τα ενδεχόμενα κυβερνήσεων συνεργασίας είτε «κεντροδεξιάς» με πυρήνα τη ΝΔ είτε «κεντροαριστεράς» με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η εκτίμηση σχετικά με το νέο δίπολο ότι είναι αρνητικό για το λαό εδράζεται στο γεγονός ότι η πολιτική τους ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές, έχει ενιαία κατεύθυνση για λύση στα πλαίσια του ευρωμονόδρομου και έξοδο από την κρίση με ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, ανεξάρτητα από τις διαφορές στη διαχείριση.
Ενα στοιχείο το οποίο επίσης θα συμβάλλει στην καλλιέργεια αναμονής είναι η διαφαινόμενη τάση στα πλαίσια της ΕΕ για χαλάρωση όπως λένε του χρόνου εφαρμογής των μέτρων ή ακόμη και για να ξαναδούν ορισμένα ζητήματα του μνημονίου όπως είπε ο ΟΟΣΑ και η Λαγκάρντ, δηλαδή το ΔΝΤ. Νάτη λοιπόν και η επαναδιαπραγμάτευση. Μόνο που όλα τα παραπάνω έρχονται όχι ως αποτέλεσμα της «αντιμνημονιακής», τάχα πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ως μιας τάσης για αλλαγή του μείγματος πολιτικής διαχείρισης της κρίσης η οποία βαθαίνει συνολικά στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, αλλά και διεθνώς, ιδιαίτερα μετά την όξυνσή της στην Ισπανία και το γεγονός ότι ακολουθεί η Ιταλία και πιθανά η Γαλλία. Αυτά τα ζητήματα σε συνδυασμό με την αναζήτηση «φόρμουλας» ενίσχυσης του κεφαλαίου για επενδύσεις στα πλαίσια της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αξιοποιούνται για να καλλιεργήσουν κάλπικες ελπίδες για ανακούφιση εργατικών, λαϊκών δυνάμεων, ενώ καμιά τέτοια ανακούφιση δεν μπορούν να φέρουν.
Είναι μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου που θα φέρουν νέα αντεργατικά μέτρα αφού προϋπόθεση για έξοδο από την κρίση και επενδύσεις είναι το φτήνεμα των εργατών και βεβαίως ιδιωτικοποιήσεις. Που άλλωστε προβλέπονται και στη δανειακή. Και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τις τράπεζες, έχει στο πρόγραμμά του τη δημιουργία δημόσιας επιτροπής που θα εξετάσει συμπράξεις με το κεφάλαιο σε ό,τι έχει απομείνει σε κρατική ιδιοκτησία. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι όσοι προβλέπουν τέτοιες αλλαγές στην ΕΕ ή ειδικά για την Ελλάδα, βάζουν ως βασική προϋπόθεση τις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις.
