Την επιθυμία τους για πραγματικότητα...
Παπαγεωργίου Βασίλης
|
«Μικρότερο και μόνο του το ΠΑΜΕ στην Ομόνοια» καγχάζει ο τίτλος του «ρεπορτάζ» της χτεσινής «Αυγής»! Τώρα, βέβαια, οι δεκάδες χιλιάδες απεργοί που βρέθηκαν στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, μία κατά γενική ομολογία - ακόμα και αστικών μέσων ενημέρωσης - απ' τις μαζικότερες των τελευταίων ετών, δεν περίμεναν την «Αυγή» να τους πληροφορήσει για τον όγκο της διαδήλωσης στην οποία συμμετείχαν, δίνοντας παλικαρίσια μάχη για την επιτυχία της τις προηγούμενες μέρες και την περιφρούρησή της απ' τα χαράματα στις πύλες εργασιακών χώρων.
Δεν είναι, όμως, μόνο ως προς τον όγκο της συγκέντρωσης που η «Αυγή» προβάλλει την επιθυμία της για πραγματικότητα, κατακρεουργώντας την ίδια την πραγματικότητα. Εδώ ταιριάζει για την «Αυγή» και το ΣΥΡΙΖΑ το «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Ισχυρίζεται όμως ταυτόχρονα ότι η «μικρή» συγκέντρωση είναι «ενδεικτική ίσως και των εσωτερικών προβλημάτων που έχει προκαλέσει στο ΚΚΕ το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα»... Δεν τους κακίζουμε, αυτά γνωρίζουν απ' το κόμμα τους, αυτά θέλουν να ισχυρίζονται ότι συμβαίνουν και στο ΚΚΕ. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια για να κάνουν την επιθυμία τους αντικειμενική πραγματικότητα.
Και το κάνουν αυτοί που εξήγγειλαν τάχα χωριστή συγκέντρωση των δυνάμεών τους στο Μουσείο γιατί η ΓΣΕΕ λένε πως δεν οργανώνει αγώνες, αλλά ο Αλ. Τσίπρας πήγε στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ. Που συνδικαλιστικό τους στέλεχος από τους ΟΤΑ έβγαλε λόγο στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ. Κοροϊδία, θα πει κανείς, αλλά ουσιαστικά είναι πολιτική που υποτάσσει τους εργαζόμενους, μαζί με τους εργατοπατέρες, στα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Δε θα περιμέναμε, βέβαια, τίποτα το διαφορετικό από μια εφημερίδα που στο ίδιο φύλλο επέλεξε για πρωτοσέλιδο τίτλο το «Αρχή Ανατροπής» αναφερόμενη σε μία απεργιακή κινητοποίηση. Εχουμε χάσει το λογαριασμό των «νικών» και των «ανατροπών» που προπαγάνδισε κατά καιρούς στα πρωτοσέλιδά της η «Αυγή». Κάθε φορά υπηρετώντας την καλλιέργεια αυταπατών, εφησυχασμού και φρούδων προσδοκιών στο λαό. Αυτή τη φορά υπονοώντας ότι συνιστά ανατροπή η αλλαγή διαχειριστή της αστικής εξουσίας που θα συνεχίσει να την υπηρετεί με το μόνο τρόπο που αυτή υπηρετείται: Τσακίζοντας το λαό, τα δικαιώματα, το εισόδημά του, παραδίδοντάς της «γην και ύδωρ» για να «ευδοκιμούν» τα κέρδη της.
