Περίσσεψε... η εσωκομματική δημοκρατία στην πρόσφατη πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, υπήρχαν όλες οι απαιτούμενες γι' αυτό προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, ο... κατάλληλος αριθμός αντιπροσώπων, που ξεπερνούσε τους 3.300 (άραγε, ποιο το ποσοστό όλων όσοι πρόλαβαν να μιλήσουν;). Το αποκορύφωμα, όμως, ήταν ο τρόπος εκλογής του νέου οργάνου, της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής. Θέμα, για το οποίο αναλώθηκε και μπόλικος χρόνος της συνδιάσκεψης, σε βάρος, μάλιστα, της συζήτησης και ψήφισης άλλων προτάσεων και τροπολογιών.
Η εκλογή του νέου οργάνου, λοιπόν, έγινε ως εξής: Για τις 226 από τις 301 θέσεις (οι 75 θα διοριστούν από τις συνιστώσες...) υπήρξε ένα ψηφοδέλτιο, που ήταν χωρισμένο σε δύο λίστες. Μία, με όλους όσοι ήθελαν να διαφοροποιηθούν (Αριστερό Ρεύμα, κλπ) και μία, με όλους τους υπόλοιπους. Οι δε αντιπρόσωποι έπρεπε πρώτα να επιλέξουν λίστα και κατόπιν να επιλέξουν υποψήφιους. Εκτός αυτού, δεν είχαν δικαίωμα να σταυρώσουν τόσους υποψήφιους, όσες οι θέσεις εκλογής (226), αλλά μέχρι 60 της λίστας επιλογής τους και μέχρι 8 της δεύτερης.
Όπως καταλαβαίνετε, τόσο ο τρόπος εκλογής, όσο και τα συγκεκριμένα νούμερα (εκτός των άλλων), παραπέμπουν σε διαμόρφωση συσχετισμών και παζάρια, παρασκήνια και διάφορα κόλπα (π.χ. η πλειοψηφία μπορεί να καθορίσει σ' ένα βαθμό, πόσοι και ποιοι θα εκλεγούν από τη μειοψηφία). Γεγονός, το οποίο επιβεβαιώθηκε κι από τη λιστομαχία, που συνόδευσε την εκλογή του οργάνου.
Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι όλ' αυτά θυμίζουν παλιότερα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ;
