Την Παρασκευή 5 Ιουλίου παρουσιάστηκε - προς τιμήν του συντρόφου μας Διονύση Γεωργάτου - στην αίθουσα εκδηλώσεων του Κέντρου Αποθεραπείας και Αποκατάστασης "Ανάπλαση" - όπου νοσηλεύεται πάνω από έξι μήνες, η πολυβραβευμένη ταινία του Ελβετού σκηνοθέτη Ολιβιέ Ζισονά και της Ελληνίδας Ελένης Γιώτη "Σαν τα πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας - ποιητικές μνήμες της Μακρονήσου".
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και μίλησε ο ίδιος ο σύντροφος Διονύσης Γεωργάτος, αλλά και πλήθος κόσμου, ασθενείς, συγγενείς των ασθενών, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Κομματικής Οργάνωσης Χαλανδρίου, ο πρέσβης της Ελβετίας, η σκηνοθέτης Ελένη Γιώτη.
Στο πρόσωπο του σ. Διονύση Γεωργάτου τιμήθηκαν οι πολιτικοί εξόριστοι που έζησαν το κολαστήριο της Μακρονήσου - καθώς το αντικείμενο της ταινίας πραγματεύεται τα όσα κτηνώδη μέσα χρησιμοποίησε το αστικό κράτος εκείνη την εποχή σε βάρος των κομμουνιστών και των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
Μέσα από το έργο αυτό φαίνεται ότι η Ιστορία του ΚΚΕ είναι η ίδια δοκιμασία των μελών και στελεχών του, οι οποίοι αψηφώντας κάθε βία, τρομοκρατία, πίεση και καταπίεση κάτω από οποιεσδήποτε σκληρές συνθήκες, παρανομίες, φυλακές, εξορίες, ρετσινόλαδο, φάλαγγες, εκτελέσεις, κράτησαν ψηλά τη σημαία του Κόμματος.
Στάθηκαν πάντα αλύγιστοι δίπλα στον εργαζόμενο λαό, παλεύοντας στην πρώτη γραμμή.
Ο σύντροφος Διονύσης υπήρξε βασικός μάρτυρας των βασανιστηρίων εκείνης της εποχής που έκανε το αστικό κράτος στους κομμουνιστές στη Μακρόνησο. Άντεξε βγαίνοντας παλικάρι από τη δοκιμασία αυτή, δε λύγισε από τις κακουχίες, δεν έκανε δήλωση.
Όλες οι απαντήσεις μπροστά στους βασανιστές ήταν λιτές, ψύχραιμες με ένα περήφανο όχι σαν να ήταν το πιο εύκολο πράγμα που θα μπορούσε κανείς να απαντήσει. Με αυτή την ευκολία απαντά όποιος παλεύει για το δίκαιο του λαού, όταν έχει τάξει τη ζωή του στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του Κόμματός της.
Έτσι, σύντροφοι σαν το σύντροφο Διονύση που μια ζωή (80 χρόνια μέλος του ΚΚΕ) στον Αγώνα με ανιδιοτέλεια, χωρίς να υπολογίζει κόπους και θυσίες, αυτή η αλύγιστη στάση ζωής, πάντα πιστός στο Κόμμα, δείχνει το δρόμο σε όλους όσους σήμερα βαδίζουν στα χνάρια του, ακολουθούν το δικό του δρόμο και ιδιαίτερα στη νέα γενιά, τη νεολαία της ΚΝΕ.
Σ' ευχαριστούμε και σ' αγαπάμε,
σύντροφε Νιόνιο
