09 Αυγούστου, 2013

Δεν έχω να βάλω άλλον τίτλο για κάθε εργαζόμενο του 902 που απαντά στους ρουφιάνους

Η φωνή του ΚΚΕ δε θα φιμωθεί!
του Γιώργου Μηλιώνη, ραδιοφωνικού παραγωγού της εκπομπής του «902» «Ποιητική Αδεία»


Όταν οι κομμουνιστές προειδοποιούσαν ότι κάθε επίθεση εναντίον της εργατικής τάξης και του λαού προετοιμάζεται, σηματοδοτείται και συνοδεύεται από επίθεση εναντίον του ΚΚΕ, ίσως δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι καλόπιστοι άνθρωποι του λαού που απορούσαν με αυτήν την επισήμανση.

Ώσπου ήρθε η καπιταλιστική κρίση που για το ξεπέρασμά της, από μέρους των αστών, απαραίτητη προϋπόθεση είναι το τσάκισμα της εργατικής τάξης και το σάρωμα κάθε κοινωνικής κατάκτησης και κάθε κοινωνικού δικαιώματος. Ο προηγούμενος «ομαλός» αστικός πολιτικός βίος, αντικαθίσταται από σειρά βίαιων μέτρων που παρακάμπτουν ακόμα και την συνήθη αστική «κανονικότητα» γιατί ο απώτερος στόχος, η διάσωση του αστικού πολιτικού συστήματος είναι εκείνος που πρέπει να επιτευχθεί.

Αυτό το τράνταγμα στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα αναπόφευκτα «τραβά» απότομα στην ενασχόληση -στην πιο πλατιά της έννοια- με την πολιτική, εκατομμύρια ανθρώπων, και ταυτόχρονα υποχρεώνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις, να τοποθετηθούν συγκεκριμένα στην κατάσταση και μάλιστα σε αντίθεση με τα εκλογικά ποσοστά του «ομαλού» πολιτικού βίου, στην περίπτωση της κρίσης, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο το ειδικό βάρος της κάθε πολιτικής θέσης.

Αν ανασύρει κανείς στην μνήμη του -έστω και πρόχειρα- τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν από την αρχή της κρίσης θα παρατηρήσει ότι με καθαρή γλώσσα για το χαρακτήρα της κρίσης και για τον δρόμο εξόδου από αυτήν προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, μίλησε μόνο το ΚΚΕ σε αντίθεση με όσα ειπώθηκαν για «καζινοκαπιταλισμό», «golden boys», «Μέρκελ» και τα συναφή.

Απέναντι σε απόψεις που από το πρωί ως το βράδυ έβριζαν το λαό και τον «έλουζαν» ως «κηφήνα», «τεμπέλη», «μη παραγωγικό», και απέναντι σε απόψεις που μιλούσαν για μια «χώρα» που «δεν παράγει τίποτα» και διάφορα άλλα, μόνο το ΚΚΕ αντέταξε τη φωνή του και τη δράση του, υπογραμμίζοντας και αποδεικνύοντας πως και εργατική τάξη υπάρχει και πως κάτω από μια διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας με Λαϊκή Εξουσία, η ζωή του μπορεί να πάρει διαφορετικό δρόμο, ολοκληρωτικά προς όφελός του.

Αυτή ακριβώς την φωνή θέλουν να κάνουν να σιωπήσει και το πράγμα πάει πολύ βαθύτερα από τις θέσεις του ΚΚΕ και μια «απλή» αντιπαράθεση σε αυτές. Στόχος είναι η φθορά της συνείδησης της εργατικής τάξης, ώστε να αποδεχθεί ότι δεν υφίσταται ως τάξη, ότι η ίδια δεν είναι σε θέση να αναπτύξει τη δική της πολιτική για τη δική της εξουσία, για να γίνει η ίδια κυρίαρχη του κοινωνικού πλούτου που παράγει, από την παραγωγή του ως την διανομή του.

Ε, αυτό ακριβώς, αυτή η φθορά και διαφθορά που επιχειρούν δε θα περάσει!

Συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις, ο «ανοιχτός» ταξικός αντίπαλος μιλά και πιο καθαρά. Έτσι σε εφημερίδα από τις «ναυαρχίδες» των αστών, ο μεν εμπειρότερος δημοσιολόγος τους έριξε τα «υλικά» στο «μίξερ» και έβγαλε το συμπέρασμα ότι το «οικονομικό σύστημα» και η «λογική» του είναι ένα, άρα εργάτη μη το ψάχνεις «όλοι τα ίδια θα έκαναν», ο δε νεαρότερος και ίσως λιγότερο έμπειρος έβγαλε ως συμπέρασμα την επιθυμία του, ότι το ΚΚΕ μετετράπη σε έναν «όμιλο μαρξιστικού προβληματισμού»!

Στην ίδια ρότα, αλλά πιο παραλλαγμένη είναι η άποψη και η επιθυμία που θέλει το ΚΚΕ «τμήμα» μιας «αντιμνημονιακής» σούπας που θα τσαλαβουτά μέσα στα λασπόνερα των «λογιστικών ελέγχων του χρέους» και των «διαπραγματεύσεων» με καρχαρίες, την ώρα που τα μονοπώλια θα συνεχίζουν την κερδοφορία τους πάνω στα ερείπια στα οποία θα έχει μετατραπεί η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός.

Ούτε αυτό θα γίνει!

Τα κροκοδείλια δάκρυα για τον «902» δε πρέπει να πείσουν κανένα συνειδητό εργάτη, η «αντάρα» που σηκώνεται άλλους στόχους έχει.

Προσπερνώντας την υποκρισία που ξεχειλίζει, η εργατική τάξη πρέπει να προετοιμάζεται όχι για άμυνα, αλλά για αντεπίθεση, συσπειρωμένη στο ταξικό της κίνημα και συμπορευόμενη με το ΚΚΕ για να ανοίξει ο δρόμος που εκείνη θα είναι ο κυρίαρχος των εξελίξεων.

Η επικοινωνία του ΚΚΕ με την εργατική τάξη και τον λαό, θα συνεχιστεί με όλα τα μέσα και με την ασίγαστη προσπάθεια των μελών, των οπαδών και των φίλων του κόμματος.

Η φωνή του ΚΚΕ δεν θα φιμωθεί.

Υ.Γ. Απέναντι σε αυτούς που ήθελαν και θέλουν τους εργάτες, «κοσμάκη» και «λαουτζίκο» μέσα από τον «αέρα» του «902», απευθυνθήκαμε σε συνειδητούς ανθρώπους, που παντοιοτρόπως «δένουν το ατσάλι» καθημερινά.

Απέναντι στην «τσιφτετελλάδα», στο «μπουζουκοτράγουδο», τον «νταλκά» και τη «λογοτεχνία» του σούπερ μάρκετ, αντιτάξαμε το Λόγο, την Τέχνη και τη Φιλοσοφία.

Απέναντι στην «σοφία» του «ρήτορα» αντιτάξαμε τη Σκέψη και κυρίως την εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις του συνειδητού εργάτη.

Η μεγαλύτερη τιμή που μας έγινε ήταν όταν ακούγαμε από τα χείλη των ανθρώπων του μόχθου ότι από τον «αέρα» του «902» «έμαθαν κάτι που τους πήγε παραπέρα», η μεγαλύτερη τιμή ήταν ότι συμβάλλαμε έστω και για μια στιγμή στην προσπάθεια αυτή.

Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους, συνοδευόμενο από το ανυπέρβλητο «με συμπαθάτε για τας ελλείψεις μου» του κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και ένα αυτονόητο «παρών» σε όποια προσπάθεια.