Βρισκόμαστε ήδη εκεί όπου στο σύνολό της η ΕΕ βουλιάζει στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης σε σημείο που να έχουν βγει τα μεγάλα μαχαίρια μεταξύ των ιμπεριαλιστών. Στο σημείο όπου η εργατική τάξη της κάθε χώρας αλλά και συνολικά, πρέπει να δει πώς θα χαράξει το δρόμο της σε κάθετη αντίθεση με την πηγή του κακού, τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Βρισκόμαστε εκεί όπου επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι ο καπιταλισμός έφαγε τα ψωμιά του, παρασάπισε, ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε (κι αυτό κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος) και άρα η εργατική τάξη πρέπει να βάζει πλώρη για την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και τη δική της εξουσία. Αυτήν την ώρα διάφοροι «φίλοι του λαού» λένε: «Η χώρα μας πρέπει να αξιοποιήσει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, οι οποίες μπορούν να συμβάλουν και στο να υπάρξει ανάπτυξη».
Ζητάνε να διαλέξουμε ιμπεριαλιστή. Αλλά όταν έφεραν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μιλούσαν για ενίσχυση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ, που θα οδηγούσε σε 15 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Ο απολογισμός μετρά πολύ περισσότερα εκατομμύρια ανέργους, ενώ η κρίση ήδη χτυπά τόσο την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αναπτύσσονται στο έδαφος της λιγότερης ζημιάς από την κρίση για κάθε χώρα, αλλά και των μεγαλύτερων μεριδίων στις αγορές. Και αυτοί που λένε ότι θα αξιοποιήσουν τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για ανάπτυξη στην Ελλάδα, εννοούν να μοιράσουν τον πλούτο της Ελλάδας στα διάφορα μονοπώλια διαφόρων ισχυρών καπιταλιστών κρατών. Ορυκτό πλούτο, ενέργεια, νερό κ.λπ. Αλλά απ' αυτό κανένα όφελος δε θα 'χει ο λαός.
Αυτή η ανάπτυξη, αν και όταν έρθει, θα είναι ανάπτυξη με ακόμα πιο εξαθλιωμένους εργάτες. Οταν, για παράδειγμα, μιλάνε για συμμαχία με την Κίνα, η απάντηση είναι στο λιμάνι, όπου η αναπτυσσόμενη «Cosco» τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα. Οταν μιλάνε για συμμαχία με τους Ρώσους καπιταλιστές, η απάντηση είναι στην εξαθλίωση μέχρι θανάτου του ρωσικού λαού. Η καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης. Οπως η ύφεση συνοδεύεται με επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, έτσι και η ανάπτυξη προϋποθέτει ένταση του ανταγωνισμού των καπιταλιστών και άρα νέα επίθεση στα δικαιώματα.
Το κλειδί για τη λύση είναι η αδιάλλακτη πάλη με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό. Είναι το χτύπημα των καπιταλιστών στο χώρο παραγωγής. Είναι ο στόχος να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια αυτών που παράγουν. Είναι στην κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία που δίχως το καπιταλιστικό κέρδος μπορεί να αξιοποιήσει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας σε όφελος του λαού. Η επιλογή καπιταλιστή δίνει ανάσα στους εκμεταλλευτές. Η επιλογή της λαϊκής οικονομίας ανοίγει άμεσα την πόρτα για ένα λαό αφέντη της παραγωγής του, με ολόπλευρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων. Η επιλογή, λοιπόν, δεν αφορά τον ιμπεριαλιστή, αλλά στα μέτρα για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, πριν απ' όλα ενός εξαιρετικά έμπειρου εργατικού δυναμικού που αποδεδειγμένα έχει στο πλάι του κι ένα επίσης υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό. Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ, πρόταση πάλης προς την εργατική τάξη. Πρόταση που γίνεται εξαιρετικά επίκαιρη ως μονόδρομος φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση. Η ψήφος στις 17 Ιούνη ζυγίζει υπέρ αυτής της επιλογής.
Ζητάνε να διαλέξουμε ιμπεριαλιστή. Αλλά όταν έφεραν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μιλούσαν για ενίσχυση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ, που θα οδηγούσε σε 15 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Ο απολογισμός μετρά πολύ περισσότερα εκατομμύρια ανέργους, ενώ η κρίση ήδη χτυπά τόσο την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αναπτύσσονται στο έδαφος της λιγότερης ζημιάς από την κρίση για κάθε χώρα, αλλά και των μεγαλύτερων μεριδίων στις αγορές. Και αυτοί που λένε ότι θα αξιοποιήσουν τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για ανάπτυξη στην Ελλάδα, εννοούν να μοιράσουν τον πλούτο της Ελλάδας στα διάφορα μονοπώλια διαφόρων ισχυρών καπιταλιστών κρατών. Ορυκτό πλούτο, ενέργεια, νερό κ.λπ. Αλλά απ' αυτό κανένα όφελος δε θα 'χει ο λαός.
Αυτή η ανάπτυξη, αν και όταν έρθει, θα είναι ανάπτυξη με ακόμα πιο εξαθλιωμένους εργάτες. Οταν, για παράδειγμα, μιλάνε για συμμαχία με την Κίνα, η απάντηση είναι στο λιμάνι, όπου η αναπτυσσόμενη «Cosco» τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα. Οταν μιλάνε για συμμαχία με τους Ρώσους καπιταλιστές, η απάντηση είναι στην εξαθλίωση μέχρι θανάτου του ρωσικού λαού. Η καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης. Οπως η ύφεση συνοδεύεται με επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, έτσι και η ανάπτυξη προϋποθέτει ένταση του ανταγωνισμού των καπιταλιστών και άρα νέα επίθεση στα δικαιώματα.
Το κλειδί για τη λύση είναι η αδιάλλακτη πάλη με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό. Είναι το χτύπημα των καπιταλιστών στο χώρο παραγωγής. Είναι ο στόχος να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια αυτών που παράγουν. Είναι στην κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία που δίχως το καπιταλιστικό κέρδος μπορεί να αξιοποιήσει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας σε όφελος του λαού. Η επιλογή καπιταλιστή δίνει ανάσα στους εκμεταλλευτές. Η επιλογή της λαϊκής οικονομίας ανοίγει άμεσα την πόρτα για ένα λαό αφέντη της παραγωγής του, με ολόπλευρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων. Η επιλογή, λοιπόν, δεν αφορά τον ιμπεριαλιστή, αλλά στα μέτρα για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, πριν απ' όλα ενός εξαιρετικά έμπειρου εργατικού δυναμικού που αποδεδειγμένα έχει στο πλάι του κι ένα επίσης υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό. Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ, πρόταση πάλης προς την εργατική τάξη. Πρόταση που γίνεται εξαιρετικά επίκαιρη ως μονόδρομος φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση. Η ψήφος στις 17 Ιούνη ζυγίζει υπέρ αυτής της επιλογής.
