Παρακάτω θα διαβάσετε κομμάτια από ένα άρθρο του Ριζοσπάστη τον Ιούλη του 1982 δηλαδή δεν έχει κλείσει χρόνος από την έναρξη της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Βλέπουμε πως όπως και σήμερα σταθερός στόχο ήταν η συμπίεση της πολιτικής και εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ. Και μάλιστα και τότε αναπαράγονταν οι ίδιες κατηγορίες και οι ίδιοι εκβιασμοί.
Αν δε συνεργαστείς παίζεις το παιχνίδι της δεξιάς.
Αν δε συνεργαστείς θα σε τσακίσουμε.
Αν συνεργαστείς θα χαθείς, θα αφομοιωθείς.
Αν δεν αλλάξεις θέση είσαι δογματικός, διασπαστής κοκ
30 χρόνια μετά η σοσιαλδημοκρατία άλλαξε άρμα και ο λαός μπαίνει σε νέα μονοπάτια αυταπατών. Σίγουρα δε θα περάσουν άλλα 30 χρόνια για να καταλάβει πως αξιοποιείται η δύναμη του και που δίνει την αγανάκτηση και τον ριζοσπαστισμό του. Οι λεκτικές ειρηνικές επαναστάσεις εντός του συστήματος με το λαό ανενεργό και ατσαλάκωτο σε συνθήκες κρίσης και εξαθλίωσης, δε μπορούν να σε πάνε μακριά.
Ο καθένας έχει την ευθύνη του ώστε να περνάει από τις σειρήνες, όχι απλά κλείνοντας τα αυτιά αλλά και με γοργό το βήμα. Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι αρνητικό για το λαό διότι η αγανάκτηση πήγε στο εμπόριο ελπίδας των ψευτοάμεσων λύσεων και ένα κομμάτι σκιάχτηκε και έσκυψε το κεφάλι.
Αυτοί που αναζητούν ευθύνες και στήνουν στον τοίχο το ΚΚΕ, είναι αυτοί που το '74 έλεγαν στους κομμουνιστές "Καραμανλή", το 81 "ΠΑΣΟΚ", μέχρι και πρόσφατα έλεγαν για τον "αριστερό ψάλτη της δεξιάς" και πάει λέγοντας για τις βρωμίες τους μέσα στο χρόνο. Το 2012 οι ίδιες αθλιότητες, τα ίδια διλήμματα και οι ίδιοι εκβιασμοί φόρεσαν "αριστερή" μάσκα και ήταν πιο εύπεπτοι. ώστε να συμπαρασύρουν και πιο πλατιά τμήματα μακριά από το ΚΚΕ.
ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1982
