Στους τίτλους των εφημερίδων η διαθεσιμότητα γράφεται σε εισαγωγικά. Ολοι ξέρουν ότι η σωστή λέξη είναι απόλυση. Αλλά δεν την ονομάζουν έτσι μιας και το Δημόσιο -συνταγματικά, για να μην ξεχνάμε ότι η δημοκρατία μας έχει και εγγυήσεις- δεν κάνει απολύσεις.
Ενω σ' ένα ξενοδοχείο της Αργολίδας τις απολύσεις τις ανακοινώνει κανονικά με το όνομά τους η ίδια η γραμματέας του σωματείου. Αλλά αυτές οι απολύσεις δεν ξεσηκώνουν διαμαρτυρίες - εκτός από κάτι παράξενους του ΠΑΜΕ που πήγαν εκεί και έκαναν φασαρία. Χάλασαν έτσι και την πανηγυρική διαπίστωση του υπουργού Εργασίας που βγήκε και χτες και δήλωσε περιχαρής ότι αυξάνονται οι αναγγελίες πρόσληψης. Στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο, στη θέση των εργατών που απέλυσαν προσέλαβαν μαθητές, χωρίς δικαιώματα, αλλά με στατιστική αξία.
Οταν βαφτίζεις τις απολύσεις «αποχωρήσεις» και την ελαστική - μερική απασχόληση «αναγγελία πρόσληψης» για να δημιουργήσεις την αίσθηση ότι ήρθε ανάκαμψη, δεν φταίνε οι λέξεις. Μαρτυρούν, όμως, οι λέξεις, σε ποια διαστροφή του μυαλού οδηγεί το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους και η πολιτική δικαιολόγησή του.
Ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι οι σημερινοί κυβερνώντες. Ολο το πολιτικό σύστημα που βαφτίζει την ΕΕ κατά το δοκούν «φιλολαϊκή» και δέχεται τα μέτρα και σταθμά της ως έγκυρα το ίδιο κάνει.
Στις λεπτομέρειες η αποκάλυψη. Οι «αναγγελίες πρόσληψης» αφορούν εποχιακούς που τον Σεπτέμβρη θα καταγραφούν ως «αποχωρήσαντες», δηλαδή σύμφωνα με αυτήν τη στατιστική θα έχουν βαρεθεί να δουλεύουν και θα πάνε για βρούβες.
***
Η έρευνα του «Ρ» για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας έχει καταγράψει με λεπτομέρειες το σκηνικό θανάτου που στήνεται από τις ελλείψεις ειδικά στην επαρχία. Ηρθαν τώρα να διαμαρτυρηθούν και οι τουριστικοί πράκτορες καθώς οι πελάτες τους καλούνται να ζήσουν το ρίσκο τους αντί το μύθο τους στην Ελλάδα. Εκτός κι αν μετατρέψουν το ταξίδι αναψυχής σε ιατρικό τουρισμό, όπου έχουν μια ελπίδα να βρουν ξενοδοχείο με ιδιόκτητη νοσοκομειακή μονάδα.
***
Αποδεικνύεται στην πράξη ότι είμαστε ανθεκτικός λαός. Οι τέσσερις στους δέκα κόβουν το φαΐ κι αντέχουν. Και παρά την αύξηση 30% στα λεφτά που δίνουν για φάρμακα δεν πεθαίνει κόσμος απ' αυτό ή τουλάχιστον δεν καταγράφεται ως αιτία θανάτου η αδυναμία πολλών να αγοράσουν το φάρμακό τους.
***
Δεν κινδυνεύει η πρώτη κατοικία δηλώνουν οι κυβερνώντες σ' όλους τους τόνους. Και έχουν υπογράψει ήδη την άρση πλειστηριασμών. Βλέπεις, έχουν μαζευτεί ήδη αρκετά εξώδικα με τα οποία η Εφορία και οι τράπεζες θέλουν να καθαρίσουν το «κόκκινο» στους ισολογισμούς τους. Ενα θέμα είναι βέβαια τι θα τα κάνουν τόσα σπίτια που θ' αρπάξουν, αλλά πάλι «γη είναι, ποτέ δε χάνει την αξία της», λέγανε οι παλιοί.
Ασε που η ιδιοκτησία στο σπίτι θεωρείται ήδη παράγοντας που οδηγεί στην ανεργία καθώς ο εργαζόμενος αρνείται να πάει να δουλέψει μακριά απ' το σπίτι του. Σατανικό...
***
Κι ύστερα απορούν για τις κοινωνίες που είναι έτοιμες να πάρουν φωτιά. Το θέμα, βέβαια, δεν είναι ο κίνδυνος φωτιάς αλλά η πάλη κάτω από ξένη σημαία. Η οργάνωση κινητοποιήσεων στρωμάτων ακίνδυνων για την αστική εξουσία δημιουργεί μια εικόνα ολίγον γκλάμουρ, αλλά απέχει από κείνη την εξέγερση που θα βάλει πράγματι φωτιά στα τόπια. Αυτή τη φωτιά, που δε θα σβήνει αν δε βρει τη δικαίωσή της, μόνο η οργανωμένη ως τάξη για τον εαυτό της εργατική τάξη μπορεί να τη βάλει. Γι' αυτό και η σπουδή ορισμένων να βαφτίζουν εξέγερση την πάλη διαφόρων στρωμάτων κάτω από τη σημαία αυτής ή της άλλης μερίδας της αστικής τάξης.
***
Ασχετο: Μετά τον Λένιν που καθένας τον φέρνει στα μέτρα του, σειρά έχει και ο Μαρξ. Αυτή τη φορά, είναι ο Μανδραβέλης που τον χρησιμοποιεί για να ισχυριστεί ότι οι εκμεταλλευόμενοι μέχρι θανάτου αλλοδαποί είναι αντικειμενικό γεγονός, που οφείλεται στην άρνηση των Ελλήνων εργατών να γίνουν δούλοι του 21ου αιώνα, ώστε να αντιστοιχηθούν στην παραγωγική βάση. Βαφτίζει εποικοδόμημα την εκμετάλλευση, για να ισχυριστεί ότι αυτό δεν μπορεί παρά να αντιστοιχεί σε συγκεκριμένη βάση κι εκεί ακριβώς επικαλείται και τον Μαρξ. Καθηγητής πανεπιστημίου ο κύριος, ο Μανδραβέλης, όχι ο Μαρξ, όπως κι άλλοι εξάλλου στο γνωστό Πάντειο.
Φρένο στο σχόλιο για να μην παρεξηγηθούμε. Από τους καθηγητές και τους μαθητές τους.
