Είναι προφανές: Η καπιταλιστική κρίση περνά σε ανάκαμψη. Τόσο που οι αναλυτές ανακοινώνουν στους Αμερικανούς πολίτες ότι μύθος ήτανε και πάει το περίφημο αμερικάνικο όνειρο, πως ό,τι έζησαν έστω και ως όνειρο, όχι μόνο δε θα το ξαναζήσουν αλλά καλό θα είναι να προετοιμάζονται και για τα χειρότερα.
Λίγο αργά για δάκρυα αλλά ποτέ δεν είναι αργά για στοχασμό. Οχι για τους Αμερικανούς, αυτοί έχουν πάθει μεγάλη ζημιά και θα αργήσουν να συνέλθουν, αλλά για όλους εκείνους που ανακαλύπτουν με καθυστέρηση 500 χρόνων την Αμερική και την πλασάρουν ως το μοντέλο του δημοκρατικού καπιταλισμού.
Και για τους Αμερικανούς και για τους άλλους ισχύει ακριβώς το ίδιο: Είναι ώρα να κοιτάξουν τον καπιταλισμό κατάματα και να επιλέξουν: Μαζί του στη σαπίλα ή κόντρα του για την ανατροπή και κοινωνία άλλη.
Απλά πράγματα, όσο και δύσκολα.
***
Δεν περιμέναμε τον ΟΟΣΑ για να διαπιστώσουμε ότι οι δαπάνες Υγείας βυθίζονται. Οταν οι άνθρωποι καταφεύγουν σε πατέντες ακόμα και για ένα ζευγάρι γυαλιά, όταν οι άρρωστοι γίνονται γιατροί του εαυτού τους και εκτελούν την ιατρική συνταγή με μέτρο τι αντέχει η τσέπη τους, είναι προφανές πως οι δαπάνες Υγείας ακολουθούν στο βυθό την πορεία όλων των κοινωνικού χαρακτήρα δαπανών.
Τον ΟΟΣΑ, βέβαια, δεν τον έπιασε ο πόνος για τη δημόσια Υγεία. Αυτό που μετρά ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός είναι η πτώση των κερδών για τις πολυεθνικές του κλάδου. Και αναζητά τρόπους ώστε οι δαπάνες να αυξηθούν έτσι που να επανέλθουν σε φρενήρη κερδοφορία τα μονοπώλια του κλάδου.
***
Το πρόγραμμα για τις 50.000 θέσεις εργασίας στους δήμους έχει εξαγγελθεί περισσότερο από 10 φορές τους τελευταίους δύο μήνες. Το νέο είναι ότι αυτές τις μέρες τα παιδιά υπογράφουν τις συμβάσεις τους. Κι αυτό που περνά στα ψιλά της είδησης είναι ότι μαζί με την πρόσληψη υπογράφουν και την απόλυσή τους σε πέντε μήνες. Στο μεσοδιάστημα η κυβέρνηση θα διαφημίζει το επόμενο 5μηνο «κοινωφελούς εργασίας» σπρώχνοντας μάζες εργατών να παρακαλάνε για το ψίχουλο αντί για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα.
***
Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Ισχύει και για το χαράτσι που ονομάζεται «εισφορά αλληλεγγύης». Πώς το 'λεγε το ΚΚΕ; Τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν.
***
Τέλος και οι αυταπάτες για τις περίφημες «δύο γραμμές» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως ευθέως δηλώνει ο Παπαδημούλης, μία είναι η γραμμή. Κι αυτή λέει: Ο γέγονε, γέγονε.
Ε, τώρα, όσοι από τους ψηφοφόρους του επιμένουν ότι θα δουν αλλαγή στη ζωή τους αν γίνει κυβέρνηση, «πολίτες» είναι - κατά δήλωσή τους - αυτοί αποφασίζουν για ό,τι πάθουν.
Το θέμα είναι να μην πάθουν και οι υπόλοιποι μαζί τους.
***
Γιατί παραξενεύεται ο αρθρογράφος για τα «λοξά»;
Καθημερινά ο αστικός Τύπος κάνει κιμά τα μυαλά των ανθρώπων. Οταν λένε στον άνθρωπο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι κάθονται, δεν του λένε ότι αυτοί οι δημόσιοι είναι οι γιατροί του, αυτοί του βγάζουν τη σύνταξη, αυτοί είναι στο «Βοήθεια στο Σπίτι», αυτοί είναι οι σχολικοί φύλακες, αυτοί είναι που μαζεύουν τα σκουπίδια. Λογικό είναι να θέλει να απολυθούν (οι «τεμπέληδες») αντί να ζητά ένα άλλο Δημόσιο, που όμως προϋποθέτει και πάλη για άλλη τάξη στην εξουσία. Ισχύει κι εδώ πως αν δεν βρέξεις τα πόδια σου ψάρι δεν τρως (κομψή απόδοση της λαϊκής φράσης, από το φόβο των Ιουδαίων).
