Στο «η Ελλάδα βγαίνει από το τούνελ» της τρικομματικής κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει το «η Ελλάδα βουλιάζει», λέγοντας πως είναι κάλπικες οι προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση για ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, λέει στο λαό πως κι ο ίδιος θέλει ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά η κυβέρνηση δεν μπορεί να τη φέρει με το μείγμα της διαχείρισης που εφαρμόζει. Αρα, χρειάζεται να αναλάβει ο ίδιος τη διακυβέρνηση και να εφαρμόσει το δικό του μείγμα διαχείρισης για να έρθει πραγματικά ανάπτυξη και όχι στα ψέματα, όπως ισχυρίζεται όταν σχολιάζει την ευφορία που καλλιεργεί η κυβέρνηση. Οταν λέει «η Ελλάδα βουλιάζει», τσουβαλιάζει το λαό με τα μονοπώλια.
Γι' αυτό προτείνει και κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Για να σύρει το λαό στη δηλητηριώδη αυταπάτη ότι είναι και δική του υπόθεση η ανάκαμψη των μονοπωλίων, από την οποία έχει τάχα και ο ίδιος να περιμένει όφελος. Τα ίδια λέει και η ΝΔ, καλώντας το λαό να κάνει θυσίες για το «εθνικό καλό», το οποίο ταυτίζει με την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Για να γίνει όμως αυτή, πρέπει να εξαθλιωθεί ο λαός, όπως και γίνεται. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα δεν πάνε τη συζήτηση στο περιεχόμενο της ανάπτυξης που ευαγγελίζονται. Και ο λόγος που δεν το κάνουν είναι επειδή και οι δύο θέλουν καπιταλιστική ανάπτυξη, με μοχλό τα μονοπώλια και τις επενδύσεις τους.
Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι μπορεί να έρθει ανάπτυξη. Η κυβέρνηση προπαγανδίζει τις συμφωνίες που κλείνει, όπως αυτές, π.χ., με την Κίνα ή τον αγωγό TAP για τη μεταφορά φυσικού αερίου, μιλά για νέες θέσεις εργασίας. Αλλά θα είναι ανάπτυξη καπιταλιστική. Ομως, για να κάνει το κεφάλαιο επενδύσεις χρειάζεται να υπάρχει κέρδος. Και το καπιταλιστικό κέρδος εξασφαλίζεται με μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με ιδιωτικοποιήσεις ή συμπράξεις για την εκμετάλλευση κρατικών υποδομών, με την απελευθέρωση τομέων της οικονομίας και την παραπέρα μονοπώλησή τους, με την εξασφάλιση κρατικών κονδυλίων και φτηνού δανεισμού από τις τράπεζες. Ανεξάρτητα από το μείγμα της διαχείρισης, αυτά είναι τα εργαλεία για να γίνει ανάπτυξη στον καπιταλισμό. Το καθένα χωριστά και όλα μαζί οδηγούν το λαό σε χειρότερες συνθήκες δουλειάς και ζωής. Μεγαλώνουν την απόσταση από το πώς ζει και το πώς θα μπορούσε και πρέπει να ζει η λαϊκή οικογένεια, με δεδομένο το επίπεδο της οικονομικής εξέλιξης και της τεχνολογικής προόδου.
Αρα, αν κάποιος βουλιάζει σήμερα, δεν είναι η χώρα γενικά, αλλά ο λαός, που πληρώνει την κρίση του κεφαλαίου. Κι αν κάτι ανακάμψει, αυτό δε θα είναι τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά το κεφάλαιο και οι δείκτες που αφορούν στην κερδοφορία και στην ανταγωνιστικότητά του. Για να ανακάμψει ο λαός, πρέπει ο ίδιος να αλλάξει τη ρότα των πραγμάτων προς όφελός του. Να μην πατήσει την πεπονόφλουδα ότι η ανάπτυξη είναι «εθνική» υπόθεση. Να αντιπαλέψει τα μέτρα που θέλουν να τον κάνουν υποζύγιο στην ανάπτυξη για το κεφάλαιο. Να δυναμώσει τη λαϊκή συμμαχία, που θα παλεύει για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία. Μόνο με τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του λαού μπορεί να γίνει ανάπτυξη προς όφελός του.
Από rizospastis.gr