Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο Πέτρος Μαρκομιχάλης, γραμματέας του ΣΠ Αττικής της ΚΝΕ ενώ η εκδήλωση συνεχίστηκε με λαϊκό γλέντι με το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη». Στο χώρο λειτουργούσε έκθεση βιβλίου και παιδότοπος.
«Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Η σημερινή μας εκδήλωση είναι συνέχεια των παρεμβάσεων που κάνει το Κόμμα μας όλο αυτό το διάστημα με θέμα την ανεργία, στις εργατογειτονιές της Δυτικής Αθήνας, αλλά και σε όλη την Αττική.
Ως Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας δεν επιλέξαμε τυχαία τη συγκεκριμένη περιοχή για να πραγματοποιήσουμε τη σημερινή μας εκδήλωση με θέμα "Το μέλλον μας δεν είναι η ανεργία και η κακοπληρωμένη δουλειά".
Γνωρίζουμε πολύ καλά ποια είναι η κατάσταση εδώ στις γειτονιές του Αιγάλεω, αλλά και στις γύρω περιοχές.
Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή ότι φέτος το χειμώνα υπήρχε κόσμος που έκοβε ξύλα εδώ από το άλσος του Μπαρουτάδικου για να ζεσταθεί!
Άλλωστε, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, στους βασικούς δήμους της Δυτικής Αθήνας, το 43,75% είναι άνεργοι πάνω από 12 μήνες, , στοιχεία τα οποία αποτυπώνουν μόνο μέρος της τραγικής πραγματικότητας καθώς είναι χιλιάδες οι άνεργοι που δεν καταγράφονται στον ΟΑΕΔ.
Εδώ ζει ένα μεγάλο μέρος από το 1,5 εκατ. των ανέργων, εδώ ζει ένα μεγάλο μέρος από τις 450.000 οικογένειες που δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο, ζουν δηλαδή σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης.
Εδώ ζει ένα μεγάλο κομμάτι των νέων που αποτελεί το 60% των συνολικά ανέργων όπως και χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι οι οποίοι περιπλανώνται μεταξύ ανεργίας και ημιαπασχόλησης, με δίμηνες ή τρίμηνες συμβάσεις για 250 ευρώ.
Είναι χιλιάδες οι σπουδαστές των ΤΕΙ που μένουν στη γύρω περιοχή, που η πλειοψηφία τους είναι από επαρχιακές πόλεις, οι οποίοι πραγματικά δίνουν μάχη να τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα, ενώ ταυτόχρονα πολλοί από αυτούς δουλεύουν, αφού η οικονομική κατάσταση στις οικογένειές τους είναι πολύ δύσκολη.
Ως ΚΝΕ απευθυνόμαστε στους ανέργους, άνδρες και γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, στους νέους και τις νέες που σπουδάζουν σε Σχολές Μαθητείας και Κατάρτισης, στους ΤΕΙτζήδες, στα άνεργα παιδιά της λαϊκής οικογένειας που ζουν εδώ σ΄αυτές τις συνοικίες, όπου η ανεργία τσακίζει κόκαλα, η φτώχεια εξαθλιώνει, νούμερα και ποσοστά τραβάνε κατά πάνω, πολύ πάνω από το ανατριχιαστικό πανελλαδικό ποσοστό του 27%.
Η Αττική άλλωστε το ‘χει ξεπεράσει... έχει φτάσει στο 28,5% σε αυτό που καταγράφεται ως επίσημη ανεργία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Σκοπός μας δεν είναι να περιγράψουμε το πρόβλημα με νούμερα και ποσοστά.
Σκοπός μας είναι να συζητήσουμε τι μπορούμε να αλλάξουμε και πώς μπορεί να γίνει αυτό.
Γιατί το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που λέει στους ανέργους και στις οικογένειές τους ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, είναι το μόνο Κόμμα που αν παρατηρήσετε μιλάει για αντιμετώπιση και όχι για διαχείριση της ανεργίας.
Γι' αυτό καλούμε για ακόμα μια φορά τους νέους και τις νέες, ανέργους και εργαζόμενους, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, να μην το βάλουν κάτω, να παλέψουν με ψηλά το κεφάλι για τη ζωή που μας αξίζει.
Για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, για έξοδο από την καπιταλιστική οικονομική κρίση προς όφελος του λαού.
Γιατί για την ανεργία και τις συνθήκες που την δημιουργούν, δεν ευθυνόμαστε εμείς.
Γιατί ο άνεργος δεν είναι ούτε ανίκανος ούτε άτυχος, όπως πολλοί τρέχουν να μας πείσουν, έτσι ώστε να τους λέμε και ευχαριστώ όταν παίρνουμε για μισθό 250 ευρώ.
Γιατί ο κόσμος δεν χωρίζεται σε χαζούς και ξύπνιους, σε τυχερούς και άτυχους , σε ικανούς και ανίκανους.
Ο κόσμος χωρίζεται σε αφεντικά και εργάτες.
Σε αυτούς δηλαδή που κατέχουν τα εργοστάσια και τις μεγάλες επιχειρήσεις και μαζί κατέχουν και όλο τον πλούτο που παράγεται εκεί μέσα - και σε αυτούς που δουλεύουν εκεί οι οποίοι παράγουν όλον αυτόν τον πλούτο και στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτό που οι ίδιοι παρήγαγαν.
Η ανεργία δεν υπάρχει επειδή καλύπτονται οι ανάγκες των ανθρώπων και έτσι περισσεύουν κάποιοι εκατομμύρια εργαζόμενοι αλλά υπάρχει επειδή καλύπτονται οι ανάγκες της κερδοφορίας, του ανταγωνισμού, των συμφερόντων δηλαδή μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού, επειδή έτσι επιβιώνουν οι πλουτοκράτες.
Έχουν καλυφθεί δηλαδή οι ανάγκες από νοσηλευτές στα δημόσια νοσοκομεία;.
Μια επίσκεψη θα μας πείσει πως όχι.
Ας πάρουμε π.χ. το "Αττικό" Νοσοκομείο που είναι και εδώ κοντά στο Χαϊδάρι.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που το ίδιο το νοσοκομείο δίνει, υπάρχουν 2 νοσηλευτές για 40 ασθενείς και 2 τραυματιοφορείς για 1.000 ασθενείς.
Γιατί όμως οι απόφοιτοι της Νοσηλευτικής του ΤΕΙ Αθήνας ψάχνουν για δουλειά;
Έχουν καλυφθεί μήπως οι ανάγκες σε έργα υποδομής ή στα ναυπηγεία της χώρας;
Η απάντηση και εδώ είναι πως όχι.
Τότε γιατί οι απόφοιτοι αυτών των τμημάτων του ΤΕΙ Αθήνας ψάχνουν για δουλειά λες και σπούδασαν ωκεανογράφοι;
Σε αυτά, όπως και σε πολλά άλλα ερωτήματα, που ο καθένας μπορεί ήδη να σκέφτηκε, υπάρχει απάντηση:
Και αυτή είναι ότι έτσι είναι ο καπιταλισμός, αυτό είναι το εφικτό για το οποίο όλα τα άλλα κόμματα παλεύουν να διατηρήσουν με κάθε τρόπο.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, που η γενιά μας θα ανατρέψει και θα τον στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Γιατί όμως τελικά υπάρχει ανεργία;
Ανεργία υπάρχει γιατί οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες επενδύουν εκεί που μπορεί να έχουν μεγαλύτερα κέρδη και όχι με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας.
Δε διστάζουν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους, να τις μεταφέρουν σε άλλη χώρα με πιο φθηνά μεροκάματα, με κρατικές επιδοτήσεις ή ακόμα και σε άλλον κλάδο όπου εκτιμούν ότι θα έχουν μεγαλύτερη κερδοφορία.
Δεν τους ενδιαφέρει αν καταστρέφονται εργοστάσια, επιστημονικό και εργατικό δυναμικό.
Για παράδειγμα, στη Βουλγαρία λειτουργούν αυτήν τη στιγμή 270 ελληνικές επιχειρήσεις που φτιάχνουν ενδύματα με 22.000 εργαζόμενους. Μάλιστα ένα στα τέσσερα ενδύματα που φτιάχνονται προορίζονται για την ελληνική αγορά.
Το πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κλείσιμο των εργοστασίων "ΚΑΤΣΕΛΗΣ" και "ΑΛΛΑΤΙΝΗ".
Η εξέλιξη αυτή δηλαδή σημαίνει ότι περισσεύουν οι εργαζόμενοι από την παραγωγή; Όχι.
Μάλιστα με βάση τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες και τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, σήμερα χρειάζονται όχι μόνο αυτοί οι εργαζόμενοι, αλλά και άλλοι τόσοι.
Την ώρα, μάλιστα, που εργοστάσια και επιχειρήσεις κλείνουν, οι ανάγκες του λαού μας για τα προϊόντα που παράγονται εκεί, παραμένουν και αυξάνονται.
Κι όμως τα ποσοστά ανεργίας μεγαλώνουν.
Ανεργία υπάρχει επειδή είναι απαραίτητο στον καπιταλισμό να υπάρχει ένας τεράστιος στρατός από ανέργους, οι οποίοι αξιοποιούνται ως μοχλός πίεσης σε αυτούς που εργάζονται, για να πέσουν κι άλλο τα μεροκάματα, να παρθούν πίσω τα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει.
Ανεργία υπάρχει γιατί οι μεγάλες επιχειρήσεις κλείνουν τις μικρές.
Γι' αυτό κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα μικρομάγαζα, ενώ την ίδια ώρα πάνε να μας πείσουν ότι τα μαγαζιά για παράδειγμα στην Ιερά Οδό ή στη Θηβών κλείνουν επειδή στο κέντρο της Αθήνας γίνονται πορείες.
Ανεργία υπάρχει γιατί ο μόνος δρόμος που έχουν τα μονοπώλια για να επικρατήσουν στο μεταξύ τους ανταγωνισμό είναι η αύξηση της παραγωγικότητας μέσα από τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό και η εντατικοποίηση της εργασίας όσων εργάζονται.
Με λίγα λόγια, δηλαδή, λιγότεροι να δουλεύουν περισσότερο…
Εδώ μπορεί να πει κάποιος: "Μα καλά, είναι κακό να αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας; Είναι κακό δηλαδή ο εργάτης να παράγει περισσότερα προϊόντα στο χρόνο που δουλεύει, την ίδια ώρα μάλιστα που η τεχνολογία αναπτύσσεται;".
Όχι δεν είναι κακό, όμως αντί να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να αυξηθούν οι μισθοί - όπως φαίνεται φυσιολογικό - συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Πολλαπλασιάζονται οι απολύσεις, μεγαλώνει η ένταση της εκμετάλλευσης όσων εργάζονται.
Άρα η πρόοδος της τεχνολογίας και η αύξηση της παραγωγικότητας δεν αξιοποιούνται για το συμφέρον της πλειοψηφίας του λαού, αλλά για να αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους οι καπιταλιστές.
Γιατί, πολύ απλά, τα μέσα παραγωγής και τα τεχνολογικά επιτεύγματα τα έχουν στην ιδιοκτησία τους οι ίδιοι οι καπιταλιστές - αυτοί τα κάνουν κουμάντο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Αυτά δεν τα λέμε για να τα καταλάβουν κάποιοι οικονομολόγοι ή κάποιοι ειδικοί.
Αυτά τα λέμε επειδή αν δεν κατανοήσουμε ότι για την ανεργία φταίει ο καπιταλισμός - και μάλιστα γιατί φταίει ο καπιταλισμός - τότε δεν θα μπορούμε να στοχεύσουμε στην καρδιά του προβλήματος και τα βέλη μας θα πηγαίνουν μια από δω και μια από κει.
Από την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος να περιμένουμε ότι μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας με τη μια ή την άλλη πρόταση διαχείρισης.
Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Διαχείριση του προβλήματος της ανεργίας δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι η διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος που μάλιστα γεννάει την ανεργία και για το οποίο όλα τα άλλα κόμματα κάνουν αγώνα δρόμου για το ποιος θα το διαχειριστεί καλύτερα, προς όφελος πάντα των εκμεταλλευτών!
Για παράδειγμα:
Η κυβέρνηση αυτή όπως και οι προηγούμενες προσπαθούν να καθησυχάσουν τους νέους ανέργους ότι βρήκαν τη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα προγράμματα απασχόλησης για τους νέους με ολιγόμηνες συμβάσεις, άθλιους μισθούς, ανασφάλιστη δουλειά.
Μόνο το τουριστικό κεφάλαιο εξασφάλισε 10.000 νέους μέσα από αυτά τα προγράμματα και επιδοτήσεις 39 εκατ. ευρώ.
Αντίστοιχα, η ΕΕ μιλάει για προγράμματα ύψους 6 δισ. ευρώ.
Και εδώ να κάνουμε ένα ερώτημα:
Αλήθεια, ποιος πιστεύετε ότι βγαίνει κερδισμένος από αυτό το καθεστώς σύγχρονης δουλείας;
Ο νέος εργαζόμενος που δουλεύει χωρίς ωράριο και παίρνει, αν και όταν παίρνει 250 ευρώ ή το αφεντικό ο οποίος έχει ουσιαστικά τζάμπα εργατικά χέρια, χωρίς δικαιώματα, απαλλάσσεται από τις εργοδοτικές εισφορές, φόρους και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.
Για ποιανού συμφέρον δηλαδή γίνονται αυτά τα προγράμματα;
Μα για τα αφεντικά, φυσικά.
Βέβαια, θα πει κάποιος "απ' το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα, εγώ θα πάω να δουλέψω".
Μα προφανώς εμείς δεν λέμε σε κάποιον νέο να μην πάει εκεί να δουλέψει, αλλά δεν θα πούμε και ευχαριστώ από πάνω.
Γιατί εμείς δεν τους χρωστάμε, αυτοί είναι που μας χρωστάνε - και μάλιστα πολλά.
Φίλες και φίλοι,
Η κυβέρνηση προχωράει σε κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης με την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου την Τρίτη.
Στο πολυνομοσχέδιο περιέχονται ρυθμίσεις που οδηγούν σε χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, δίνουν τη χαριστική βολή στον κατώτατο μισθό και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, επιβάλλουν νέα φοροεπίθεση στα λαϊκά εισοδήματα και περικόπτουν περαιτέρω τις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες με πρόσχημα τα ελλείμματα του ΕΟΠΥΥ, επίσης το πολυνομοσχέδιο μέσα σε όλα τα άλλα καταργεί και 65 ειδικότητες των μαθητών των ΕΠΑΛ.
Για να προχωρήσει την επίθεσή της η κυβέρνηση για άλλη μια φορά προσπαθεί να περάσει το διαχωρισμό ανάμεσά μας σε εργαζόμενους και ανέργους, δημόσιους και ιδιωτικούς, παλιούς και νέους, Έλληνες και ξένους και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.
Εμείς λέμε: Κανένας νέος και νέα να μην τσιμπήσει από την άτιμη προπαγάνδα της κυβέρνησης και αυτή η μάχη πρέπει να μας βρει όλους μαζί - γι' αυτό λοιπόν την Τρίτη όλοι και όλες μαζί σαν μια γροθιά δίνουμε μαχητικό "παρών" στην 24ωρη πανεργατική απεργία με τα μπλοκ του ΠΑΜΕ.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και γι' αυτό το πρόβλημα λύση στην αριστερή κυβέρνηση που θέλει να κάνει.
Έχει μάλιστα "λύσεις" για το λαό οι οποίες είναι αρεστές και στον ΣΕΒ και στους εργοδότες και στην ΕΕ.
Πριν του πούμε, λοιπόν, ένα μεγάλο μπράβο για το πώς μπόρεσε και ταίριαξε τις επιθυμίες όλων των παραπάνω, να μας πει πώς πάει το πρότυπο της ανάπτυξης της Τουρκίας και της Βραζιλίας, που τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξυμνούσαν τόσο καιρό ως τρανό παράδειγμα.
Γιατί, απ' ό,τι γνωρίζετε κι εσείς, ο λαός στις χώρες αυτές είναι στους δρόμους και μάλιστα με νεκρούς.
Να μας πει επίσης πώς πάει το σουηδικό μοντέλο, που όντως η Σουηδία δεν έχει μνημόνια, ούτε καν στην ΟΝΕ δεν είναι, έχει και δικό της νόμισμα.
Παρ' όλα αυτά η ανεργία στο μοντέλο-πρότυπο της Σουηδίας βρίσκεται στο 27% και το 1/3 των ανέργων παίρνει επίδομα και αυτό είναι κάτω από 300 ευρώ.
Δηλαδή, άνθρακες ο θησαυρός - ένας ακόμα θησαυρός για να είμαστε ακριβείς.
Και αυτό γιατί όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι στον καπιταλισμό υπάρχει λύση για την ανεργία ή ότι στον καπιταλισμό μπορούμε να ζήσουμε αγαπημένοι αφεντικά και εργάτες, δεν θα τα καταφέρουν, η ίδια η ζωή θα τους διαψεύδει και ο λαός θα χαντακώνεται.
Βέβαια, μπορεί να μην ακούτε τη λέξη αφεντικά, αλλά καλοί και υγιείς επιχειρηματίες, όπως λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος πάντων, όπως και να τους λένε, η ουσία δεν αλλάζει, για τους ίδιους λέμε!
Προφανώς από το παζάρι των λύσεων εντός του συστήματος δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα μαντρόσκυλα του συστήματος, οι χρυσαυγίτες.
Εδώ βέβαια μιλάμε για ανοιχτή, ξεδιάντροπη στήριξη στα αφεντικά και για απροκάλυπτο μίσος στο εργατικό κίνημα και στο ΚΚΕ.
Αυτός είναι άλλωστε και ο ρόλος τους, είναι μαντρόσκυλα του συστήματος, είναι το πιο ακραίο όπλο της αστικής τάξης, που σε κάθε φάση το αξιοποιεί όπως την συμφέρει.
Όσον αφορά το φιλολαϊκό προφίλ που προσπαθεί να φτιάξει, μοιράζοντας μαρούλια σε ανέργους, δεν θα πω πολλά επιχειρήματα, ένα πράγμα θα πω:
Από φασίστα δεν πρέπει κανείς να πάρει ούτε νερό την ώρα που πνίγεται, τίποτα όμως.
Γιατί σου δίνουν ένα για να σε έχουν δεμένο για μια ζωή για όλα τα υπόλοιπα που σου στερεί το σύστημα που αυτοί εξυπηρετούν.
Και να το πούμε καθαρά: Τους φασίστες θα τους τσακίσει το λαϊκό κίνημα, όπως και γίνεται σε μια σειρά από χώρους δουλειάς και γειτονιές όπου τρώνε πόρτα.
Αλλά αυτό δεν φτάνει, πρέπει ο λαός, η νεολαία να τους απομονώνει όπου τους βρίσκει, να μην τους δίνει περιθώριο ούτε να αναπνέουν.
Τους χρυσαυγίτες δεν τους φοβόμαστε και θα τους τσακίσουμε - και αυτούς και το σύστημα που τους γέννησε και τους θρέφει τόσα χρόνια.
Φίλες και φίλοι,
Σίγουρα σε κάποιον από σας ήδη του έχει έρθει στο μυαλό η εξής σκέψη:
"Καλά όλα αυτά, αλλά μέχρι να ανατραπεί ο καπιταλισμός εγώ τι θα κάνω;".¨
Λογική η ερώτηση.
Να γίνει γνωστό, λοιπόν, ότι το ΚΚΕ την ίδια ώρα που σε καλεί να παλέψεις για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, που είναι η ρίζα των προβλημάτων που βιώνεις, την ίδια ώρα σε καλεί να οργανώσουμε την πάλη για τα μέτρα προστασίας των ανέργων, για τη μεταξύ μας αλληλεγγύη, για το πώς θα τα βγάλουμε πέρα σήμερα ώστε να παίρνουμε κουράγιο και δύναμη για το δυνάμωμα της πάλης μας.
Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ άλλωστε δεν ζούμε σε άλλον κόσμο, τα ίδια προβλήματα βιώνουμε και μαζί θα τα καταφέρουμε.
Να γίνει γνωστό ότι το ΚΚΕ κατέθεσε πρόσφατα πρόταση νόμου στο Κοινοβούλιο για τα μέτρα προστασίας των ανέργων.
Πρόταση δηλαδή για το σήμερα, για να πάρουμε μια ανάσα που λέμε.
Κι όμως τα άλλα κόμματα το καταψήφισαν - είναι ανέφικτο λέει, δεν χωράει στις αντοχές της οικονομίας.
Για να δούμε τι ανέφικτο προτείνει το ΚΚΕ στην πρόταση νόμου που κατέθεσε:
Το επίδομα ανεργίας να παρέχεται σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα σήμερα το 83% των ανέργων να στερείται επιδόματος.
Το ύψος του μηνιαίου επιδόματος ανεργίας να καθορίζεται σε ποσοστό 80% του βασικού μισθού, που πρέπει να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες.
Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται, χωρίς καμία επιβάρυνση των ανέργων, ως συντάξιμος χρόνος.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ανεργίας, οι άνεργοι και τα προστατευόμενα μέλη της οικογένειάς τους να δικαιούνται πλήρους και δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Κατά το διάστημα της ανεργίας, οι άνεργοι να καταβάλλουν κατά 30% μειωμένα τα τιμολόγια της ύδρευσης, του ηλεκτρικού ρεύματος και των σταθερών τηλεφώνων και στο διάστημα αυτό απαγορεύεται η διακοπή της παροχής τους.
Όσο διαρκεί η ανεργία να επέρχεται αναστολή κάθε είδους υποχρέωσης που έχει αναλάβει ο άνεργος από δάνεια και ταυτόχρονα να μην επιβαρύνεται με τόκους.
Στο διάστημα της ανεργίας οι άνεργοι να δικαιούνται επιδότηση ενοικίου από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 100% για την κύρια κατοικία αυτών και της οικογένειάς τους.
Να αναστέλλεται κάθε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της κύριας και δευτερεύουσας κατοικίας που ανήκει στον άνεργο. Να μην του παίρνουν το σπίτι δηλαδή…
Αυτά λέει το ΚΚΕ στην πρόταση νόμου, να μπορείς να ζήσεις δηλαδή με αξιοπρέπεια, να έχεις φως, νερό, σπίτι να μείνεις, να μπορείς να πας σε ένα γιατρό - κούφια η ώρα.
Για αυτά λοιπόν σε καλούμε να παλέψουμε σήμερα, να διεκδικήσουμε.
Πώς θα γίνει αυτό;
Μέσα από τα σωματεία που πρέπει να συμμετέχουμε, από τις Επιτροπές Ανέργων του σωματείου μας ή της περιοχής μας, από τις Λαϊκές Επιτροπές στη γειτονιά μας, από τις Επιτροπές Αγώνα του ΜΑΣ στις σχολές.
Όταν παλεύουμε οργανωμένα, υπάρχουν αποτελέσματα.
Όπως στην περίπτωση του άνεργου εργάτη της Ν/Ε Ζώνης με τα 2 παιδιά που η ΕΥΔΑΠ τον απειλούσε με κατάσχεση του σπιτιού του.
Το ταξικό σωματείο του Μετάλλου μπήκε μπροστά, διεκδίκησε και τελικά πέτυχε την ακύρωση του πλειστηριασμού.
Και αυτή δεν είναι η εξαίρεση, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανέργων που μέσα από οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση κατάφεραν να μην τους κόψουν το ρεύμα, να μην τους κατασχέσουν το σπίτι, να τους σφραγίσει το ΙΚΑ τα βιβλιάρια υγείας ώστε να μπορούν να πάνε σε ένα γιατρό, ακόμα και να επαναπροσληφθούν στη δουλειά τους.
Φτάνουν όμως μόνο αυτά;
Εμείς λέμε όχι.
Η πάλη μας πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννάει την ανεργία και όχι μόνο.
Στην ανατροπή του συστήματος όπου μια χούφτα παράσιτα, που δεν χρειάζονται στην παραγωγή, ζουν στον πλούτο και τη χλιδή, ενώ τόσες χιλιάδες νέοι και ικανοί άνθρωποι μένουν εκτός παραγωγής.
Γιατί όντως έτσι είναι αυτά που προτείνει το ΚΚΕ, δεν χωράνε στις αντοχές της οικονομίας τους, γιατί δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών.
Γιατί ανεργία θα υπάρχει στον καπιταλισμό, είτε υπάρχει κρίση είτε υπάρχει ανάκαμψη για τα αφεντικά. Ενώ, για παράδειγμα, στην ΕΣΣΔ η ανεργία είχε εξαλειφθεί ήδη από το 1930!
Πώς έγινε αυτό;
Φανταστείτε μόνο το εξής:
Τι δυνατότητες υπάρχουν αν τόσες χιλιάδες νέοι άνθρωποι, πολλοί από αυτούς με υψηλή μάλιστα ειδίκευση, μπουν στην παραγωγή κάτω από ένα ενιαίο σχέδιο που θα υπολογίζει και θα ιεραρχεί τις ανάγκες όλου του πληθυσμού και θα κατευθύνει την παραγωγή εκεί που πρέπει.
Τι δυνατότητες υπάρχουν αν αξιοποιηθούν προς όφελος του λαού ο ορυκτός πλούτος της χώρας, η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, τα λιμάνια, τα εργοστάσια.
Βέβαια, όλα αυτά όσο έχουμε καπιταλισμό σε κάποιους ανήκουν, οι οποίοι τα διαχειρίζονται για δικό τους όφελος και κέρδος και οι οποίοι πρέπει να φύγουν από τη μέση για να μπορούμε εμείς οι υπόλοιποι να ζήσουμε όπως μας αξίζει.
Αυτή είναι η κοινωνία για την οποία σε καλεί το ΚΚΕ να παλέψουμε.
Βέβαια, όπως ο καθένας μπορεί να καταλάβει (εκτός αν δεν θέλει να καταλάβει), για τα εργοστάσια, τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, δεν θα έρθει κανένας να μας δώσει τα κλειδιά.
Επίσης αυτό δεν μπορεί να είναι έργο μιας κυβέρνησης στα πλαίσια του καπιταλισμού.
Γιατί αυτό;
Γιατί πολύ απλά οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής που μόλις περιγράψαμε, είναι αυτοί που εξουσιάζουν μέσω βέβαια των πολιτικών τους εκπροσώπων της εκάστοτε κυβέρνησης, ό,τι χρώμα και αν έχει αυτή.
Γι' αυτό και ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούμε από τα δεινά του καπιταλισμού είναι η επανάσταση.
Αυτό το ξέρουν και αυτοί και γι' αυτό παίρνουν τα μέτρα τους απέναντι στο λαϊκό κίνημα και στο Κόμμα.
Το βασικό τους σχέδιο, σε αυτή την φάση, είναι να σύρουν το Κόμμα μας σε μια κυβέρνηση στα πλαίσια του καπιταλισμού, στο όνομα τάχα κάποιων πρόσκαιρων λύσεων που θα ανακουφίσουν το λαό.
Έτσι με αυτό τον τρόπο θα μας δένανε τα χέρια, ό,τι και να λέγαμε τώρα, θα μας κυνήγαγε ο κόσμος και καλά θα έκανε, θα εγκλωβίζαμε το λαό σε ακόμα περισσότερες αυταπάτες και το σύστημα θα κέρδιζε πολλά χρόνια ζωής ακόμα.
Ε, λοιπόν, το σχέδιό τους απέτυχε.
Το Κόμμα μας είναι εδώ, μπροστά στην πρώτη γραμμή, λέει στον κόσμο καθαρές κουβέντες, αλλά κυρίως έχει καθαρά χέρια.
Το 19ο Συνέδριο του Κόμματός μας ψήφισε ομόφωνα το καινούργιο του Πρόγραμμα.
Καλούμε κάθε νέο, νέα να το πάρει και να το διαβάσει, να μας πει τη γνώμη του, να συζητήσουμε πάνω στην πρόταση του ΚΚΕ για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού.
Να συζητήσουμε για την επανάσταση, τι είναι η επανάσταση, πότε έρχεται, πώς θα γίνει.
Γιατί η επαναστατική κατάσταση θα έρθει αντικειμενικά, σημασία έχει να είναι έτοιμο το Κόμμα και το κίνημα ώστε να πάνε τα πράγματα μπροστά.
Γι' αυτό εμείς πρέπει να βάλουμε τώρα όλες μας τις δυνάμεις για την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας. Της πιο πλατιάς συμμαχίας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, της νεολαίας, των γυναικών - που δεν θα είναι κριτήριο το τι ψήφισες, αλλά το σε ποια τάξη ανήκεις, πού είναι το συμφέρον σου.
Φίλες και φίλοι,
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ το λέμε καθαρά:
Παλεύουμε για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, παλεύουμε για το σοσιαλισμό, που περισσότερο από ποτέ άλλοτε είναι και επίκαιρος και αναγκαίος, το σύστημα δηλαδή όπου οι εργάτες και οι εργάτριες, ο λαός θα είναι οι ίδιοι στην εξουσία, το σύστημα που θα εξαλείψει από προσώπου Γης την ανεργία και θα εξασφαλίζει σε όλους σταθερή δουλειά.
Και όποιος βιαστεί να πει ότι αυτό το σύστημα απέτυχε, να ξέρει ότι ο Σοσιαλισμός ανατράπηκε όταν προσπάθησε να λύσει προβλήματα του Σοσιαλισμού με μεθόδους που εφάρμοζε ο καπιταλισμός.
Άλλωστε ως Κόμμα έχουμε βγάλει συμπεράσματα από τα λάθη και τις αδυναμίες του Σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε, χωρίς ούτε για μια στιγμή να μηδενίσουμε την προσφορά του σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Φίλες και φίλοι,
Από τις 19 έως τις 21 του Σεπτέμβρη ανοίγει τις πύλες του στο Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον το 39ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" με το σύνθημα: "Άλλαξε τον κόσμο το 'χει ανάγκη".
Συνειδητά για ακόμα μια φορά επιλέγουμε τις εργατογειτονιές της Δυτικής Αθήνας για να κάνουμε το Φεστιβάλ μας, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι την κατάσταση που επικρατεί στους νέους και τις νέες της περιοχής και στις οικογένειές τους.
Γι' αυτό φέτος σε όλη τη διάρκεια του τριημέρου θα υπάρχουν δραστηριότητες αλληλεγγύης για κόσμο που έχει ανάγκη, μάλιστα η μια μέρα θα είναι αφιερωμένη και θα επικεντρώνει σε αυτό.
Θέλουμε στο χώρο του παιδότοπου να μαζέψουμε ρούχα και τρόφιμα για παιδάκια που έχουν ανάγκη, αντίστοιχα στο χώρο θα λειτουργεί στέκι νέων ανέργων και εργαζόμενων που εκεί θα μαζεύουμε επίσης ρούχα και τρόφιμα.
Στο χώρο του Φεστιβάλ θα υπάρχει κινητή μονάδα αιμοδοσίας, όπως επίσης θα γίνονται εγγραφές για δωρεάν ενισχυτικά μαθήματα που θα γίνονται τη νέα σχολική χρονιά με πρωτοβουλία του ΜΑΣ.
Καλούμε, λοιπόν, τους φορείς της περιοχής, το λαό της περιοχής να ενισχύσει αυτή την προσπάθεια.
Κλείνοντας να πούμε ένα πράγμα…
Άλλη μια σύνοδος της ΕΕ έγινε πρόσφατα για την ανεργία.
Τι τους απασχόλησε περισσότερο;
Το σπάσιμο της κοινωνικής συνοχής, η κοινωνική αναταραχή που έρχεται - αυτό φοβούνται!
Καλά κάνουν και φοβούνται!
Γιατί αυτή η χαμένη γενιά.,που όλοι τους μιλάνε, μπορεί να γίνει χαμένη γενιά για τον καπιταλισμό, να γίνει η γενιά που θα φέρει τα πάνω-κάτω.
Να οικοδομήσει τη νέα κοινωνία στη βάση των αναγκών της!».
