29 Αυγούστου, 2013

Η αναλυτική ομιλία του Κ.Παρασκευά για τις εξελίξεις στη ΣΥΡΙΑ στη συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Αθήνα

«Αυτός ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος. Πριν από αυτόν υπήρξαν και άλλοι πόλεμοι. Οι εργαζόμενοι, οι λαοί έχουν πείρα. Όπως και όλοι οι προηγούμενοι πόλεμοι, έτσι και αυτός γίνεται για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. 




Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από μια νέα σφαγή. Μόνο δεινά, μόνο τραγωδίες θα υποστούν. Δεν πρέπει να χύσουν το αίμα τους για ξένα συμφέροντα. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να σηκωθεί τώρα παλλαϊκό αγωνιστικό τείχος ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στη Συρία. Να απεμπλακεί η Ελλάδα από αυτήν την εκστρατεία.

Τώρα πρέπει να ξεσκεπαστεί η επίθεση της ψευτιάς, να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί λόγοι του πολέμου.

Αυτές τις μέρες κορυφώνεται η προπαγάνδα, ο "ψυχολογικός πόλεμος" με στόχο τον αποπροσανατολισμό, τη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων, τον εκφοβισμό και την υποταγή τους, μπροστά στο δέος που προκαλεί ένας πόλεμος στην περιοχή.

Όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και τώρα κατασκευάζονται προσχήματα και μεγάλες ιδέες για να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες, τους πραγματικούς στόχους των ιμπεριαλιστών.

Οι ιμπεριαλιστές έχουν κάνει δύο Παγκόσμιους Πολέμους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τώρα οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ κι η Ευρωπαϊκή Ένωση, που για δεκαετίες σφάζουν τους λαούς για τα ίδια συμφέροντα, εμφανίζονται σαν υπερασπιστές και θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Όλοι αυτοί που τα χέρια τους και η πολιτική τους είναι βαμμένη με το αίμα των λαών. Αυτοί που έριξαν δυο ατομικές βόμβες στα κεφάλια των αμάχων, κόπτονται τώρα για τη χρήση χημικών.

Αυτοί που έκαψαν το Βιετνάμ απ’ άκρη σ’ άκρη με τις βόμβες "Ναπάλμ", τώρα παριστάνουν τους ειρηνοποιούς.

Αυτοί που έχουν κάνει τις επεμβάσεις σε άλλες χώρες καθημερινό σπορ, κόπτονται για τη δημοκρατία.

Το πρόσχημα αυτή τη φορά είναι μπαγιάτικο και ξαναχρησιμοποιημένο. Είναι η δήθεν χρήση χημικών όπλων από την κυβέρνηση της Συρίας κατά αμάχων.

Ας θυμηθούμε, στη Γιουγκοσλαβία, το πρόσχημα ήταν η εθνοκάθαρση από τον εγκληματία Μιλόσεβιτς. Στο Αφγανιστάν ήταν η τρομοκρατία και η επίθεση στους δίδυμους πύργους από τους Ταλιμπάν, που δημιούργησαν, εκπαίδευσαν και εξέθρεψαν οι ίδιες οι ΗΠΑ. Στο Ιράκ ήταν ο κίνδυνος από τα χημικά όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν, τα οποία τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχε. Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας, η στήριξη της Αραβικής Άνοιξης που εξελίσσεται στην πραγματικότητα σε αντιδραστικό χειμώνα.

Η θέση της εργατικής τάξης, του λαού, η θέση του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη, θέση αρχών. Όποια κριτική κι αν κάνει κανείς στον Άσαντ, όσες διαφωνίες κι αν έχει, ο ίδιος ο λαός της Συρίας τελικά είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει λύση. Ο κάθε λαός έχει αυτός μόνο δικαίωμα να καθορίζει τις εξελίξεις.

Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα στρατευμένα παιδιά του λαού στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Να κλείσουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες του πολέμου. Να δουν και να κρίνουν τις πραγματικές αιτίες του πολέμου.

Όξυνση ανταγωνισμών σε συνθήκες κρίσης

Αυτός ο πόλεμος έχει μια σημαντική ιδιαιτερότητα. Γίνεται στις συνθήκες εξέλιξης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Στις συνθήκες όπου οξύνονται και εντείνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες. Είναι μια παραπέρα φάση κλιμάκωσης των ανταγωνισμών που προηγήθηκαν, γι’ αυτό έχει πιο έντονους τους κινδύνους και τις πιθανότητες της κλιμάκωσης και της επέκτασής του στην ευρύτερη περιοχή. Η απειλή είναι πραγματικότητα. Ο κίνδυνος να πνιγούν στο αίμα οι λαοί της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου είναι υπαρκτός.

Ποιοι είναι αυτοί που προετοιμάζουν, που προκαλούν τον πόλεμο; Είναι οι ίδιοι που έχουν εξαπολύσει εδώ και καιρό έναν ακήρυχτο πόλεμο ενάντια στα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των λαών.

Είναι αυτοί που αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι, αυτοί που δημιουργούν και κερδίζουν από την ανεργία. Είναι αυτοί που εφαρμόζουν το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της αντιμετώπισης των ελλειμμάτων, του εξορθολογισμού της οικονομίας.

Με τον πόλεμο συνεχίζουν και εντείνουν την ίδια πολιτική με ακόμη πιο βάρβαρα μέσα.

Οι πραγματικές αιτίες και οι επιδιώξεις του πολέμου είναι ανάγκη να αναδειχτούν, να αποκαλυφθούν. Αποτελούν κριτήριο για τη στάση της κάθε πολιτικής δύναμης και στο εσωτερικό της χώρας μας.

Αποτελούν όρο και προϋπόθεση για να μη σφάζονται οι λαοί για ξένα συμφέροντα.

Στο κυνήγι των ανταγωνισμών για το κράτημα, την επέκταση ισχυρών συμφερόντων πρωτοστατούν οι αστικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών της περιοχής, τμήματα των αστικών τάξεων, που ανταγωνίζονται και συγκρούονται μεταξύ τους μέσα στις χώρες της περιοχής και που βρίσκονται σε συμμαχία με αστικές τάξεις άλλων χωρών.

Οι λαϊκές δυνάμεις σύρονται στη σφαγή για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων. Για παράδειγμα, ο λαός της Αιγύπτου δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τον ανταγωνισμό για το αν το πάνω χέρι και το κουμάντο θα το έχουν ο στρατός και οι λεγόμενοι "κοσμικοί" ή οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι.

Τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη παίζουν στο παιχνίδι των ανταγωνισμών, υπονομεύουν, ανατρέπουν και στηρίζουν αστικές πολιτικές δυνάμεις με κριτήριο τα συμφέροντά τους.

Ένα και μόνο ένα ενιαίο στρατηγικό κριτήριο υπάρχει ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις, ντόπιες και ξένες: Να μη χειραφετηθούν οι λαοί, τα λαϊκά κινήματα από την αστική πολιτική επιρροή και ιδεολογία. Να τσακιστεί ή να ενσωματωθεί κάθε προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.

Οι ανταγωνισμοί δεν γίνονται ούτε για τα δικαιώματα των λαών, ούτε για τη δημοκρατία, ούτε για τα μάτια της "ωραίας Ελένης". Γίνονται για το ψητό. Το φυσικό πλούτο, πρώτα απ’ όλα την ενέργεια, τους δρόμους μεταφοράς, τα μερίδια των αγορών. Και το ψητό αυτό δεν ξαναμοιράζεται χωρίς πόλεμο.

Κανένα κέρδος για τους λαούς

Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από το ποια συμμαχία των μονοπωλίων και καπιταλιστικών χωρών θα αποκτήσει το πάνω χέρι από τη μοιρασιά και τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων στην ευρύτερη περιοχή. Δεν έχουν να κερδίσουν από τον ανταγωνισμό για το ποιοι μονοπωλιακοί όμιλοι θα ελέγχουν τους δρόμους μεταφοράς, μέσω των αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου.

Ο ελληνικός λαός και οι άλλοι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τη μεγαλύτερη ή μικρότερη συμμετοχή της Ελλάδας και άλλων χωρών σε αυτή τη μοιρασιά. Ούτε από το πέρασμα των ενεργειακών αγωγών, ούτε από τις συμφωνίες για τις οποίες πανηγυρίζουν η αστική τάξη και η κυβέρνηση για τις επενδύσεις των Κινέζων και άλλων σε λιμάνια, σε σιδηροδρομικούς άξονες και αυτοκινητόδρομους.

Μόνο νέα δεινά θα έχουν να αντιμετωπίσουν τόσο στα εργασιακά δικαιώματα, όσο και από τις γενικότερες επιπτώσεις της συμμετοχής στους ανταγωνισμούς.

Γιατί ένας βασικός όρος, για το ποια δύναμη θα υπερισχύσει στους ανταγωνισμούς, είναι αυτή η δύναμη να είναι περισσότερο ανταγωνιστική στο επίπεδο της οικονομίας και για να είναι περισσότερο ανταγωνιστική, θα πρέπει να είναι πιο φτηνή η εργατική δύναμη.

Δεν έχουν οι λαοί τίποτα να κερδίσουν από τους ανταγωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή, για το ποια από αυτές τις δυνάμεις θα αποκτήσει την υπεροχή ή θα κατακτήσει καλύτερες θέσεις σε γεωπολιτικά "προγεφυρώματα" για να προωθηθούν οι ιδιαίτερες στρατηγικές επιδιώξεις της καθεμιάς ξεχωριστά, των συμμαχικών ομάδων ανάμεσα σε χώρες.

Την τελευταία περίοδο γίνεται περισσότερο φανερό ότι σε αυτούς τους ανταγωνισμούς, πέρα από τους παραδοσιακούς παράγοντες, όπως οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, τώρα ενισχυμένος είναι ο ρόλος και άλλων δυνάμεων, όπως της Ρωσίας διεθνώς και της Τουρκίας περιφερειακά. Ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη αναπτύσσεται ισχυρός ανταγωνισμός, αλλά και συμμαχίες για το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής.

Με την επέμβαση και τον πόλεμο στο Ιράκ η χώρα αυτή πέρασε σε μια ιδιότυπη τριχοτόμηση, όπου δημιουργήθηκαν "θύλακες" που αποτελούν ισχυρό οικονομικό και πολεμικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας, των συμμάχων τους.

Την ίδια τύχη επιφυλάσσουν στη Συρία. Θεωρούν ότι είναι όρος για να κλιμακώσουν στη συνέχεια την επίθεση στο Ιράν.

Σ’ αυτό το στρατηγικό σχεδιασμό συμπίπτουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Τουρκίας, που θέλει να ενισχύσει το ρόλο της στην περιοχή, αλλά και ευρύτερα. Από τη μια επιδιώκει και να εξυπηρετήσει τα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά και από την άλλη επιδιώκει να προωθήσει και τη δική της "ατζέντα", που έρχεται σε αντίθεση με την εμφάνιση ενός κουρδικού κράτους.

Σ’ αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών είναι μπλεγμένη μέχρι τα "μπούνια" η αστική τάξη της χώρας και η δικομματική κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Αυτά που λένε, ότι η Ελλάδα δεν θα εμπλακεί, είναι ψέμα. Καμιά εμπιστοσύνη - κανένας εφησυχασμός.

Στις προετοιμαζόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Συρίας υπάρχει καταμερισμός και διάταξη δυνάμεων. Η Ελλάδα παίζει ενεργητικό ρόλο για τη διεξαγωγή και την έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων, όπως έγινε με το Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία.

Η βάση της Σούδας παίζει καθοριστικό ρόλο, είναι άμεσα ενταγμένη ως στρατιωτικό προγεφύρωμα στους επιχειρησιακούς πολεμικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Τώρα μιλάνε και για τη χρησιμοποίηση του αεροδρομίου της Καλαμάτας, για τις εφόδους των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στις επιθέσεις κατά της Συρίας.

Ταυτόχρονα θα παρέχουν υποστήριξη ελληνικά στρατεύματα τόσο στις βάσεις, όσο και στη θάλασσα. Έχει παραχωρηθεί ο ελληνικός εναέριος χώρος.

Η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ είναι σε εξέλιξη. Οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Ελλάδας - Ισραήλ είναι στην ημερήσια διάταξη.

Επομένως, οι δηλώσεις του κ. Σαμαρά, ότι η Ελλάδα είναι όαση σε μια περιοχή που φλέγεται, δεν έχουν καμιά πραγματική υπόσταση. Είναι παραπλανητικές.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς δεν οφείλεται σε αυτό που λέγεται από ορισμένους, ότι έτσι της επιβάλλουν οι μεγάλοι και οι ισχυροί. Οφείλεται στο γεγονός ότι η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει εθελούσια, συνειδητά, γιατί τυχοδιωκτικά και κερδοσκοπικά επιδιώκει να πάρει μέρος από το μοίρασμα της λείας στο πλευρό των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Αυτή η στάση και η συμμετοχή της καθορίζεται από την ταξική της θέση, από τα συμφέροντα που υπηρετεί.

Ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, πολιτικές δυνάμεις και δημοσιογραφικά συγκροτήματα πανηγυρίζουν και θεωρούν τον πόλεμο ευκαιρία. Λένε ξεδιάντροπα ότι η Ελλάδα χάρη στον πόλεμο μπαίνει ξανά στο γεωστρατηγικό παιχνίδι.

Τι επιδιώκει η αστική τάξη;

Η πραγματικότητα είναι ότι η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει στο ξαναμοίρασμα, στην αναδιάταξη των συμφερόντων και σε αυτό το σχεδιασμό της θέλει να εντάξει τον εργαζόμενο λαό, ως προϋπόθεση για την προώθησή του. Στην ουσία βλέπουν το λαό ως αναλώσιμο είδος, ως πολεμικό υλικό για να προωθήσουν τα σχέδιά τους.

Προειδοποιούμε ότι εάν η πολεμική αντιπαράθεση γενικευτεί στην περιοχή, τότε οι συνέπειες θα είναι βαριές για τον εργαζόμενο λαό.

Κανένας να μην παρασυρθεί από τη μαύρη προπαγάνδα, ότι οι εργαζόμενοι θα βγουν ωφελημένοι στον τουρισμό, επειδή οι τουρίστες λόγω του πολέμου δεν θα πάνε φέτος και του χρόνου στη Μέση Ανατολή.

Η εργατική τάξη πάντα είχε ηθική και αλληλεγγύη. Δεν είναι δική της αντίληψη το "ο θάνατός σου η ζωή μου". Δεν περιμένει να βγει ωφελημένη από τη δυστυχία και τις τραγωδίες άλλων λαών. Αυτές οι κυνικές τοποθετήσεις χαρακτηρίζουν τους αστούς και τα φερέφωνά τους. Πρέπει να απορριφθούν, να καταδικαστούν, να μην επιτραπεί να δηλητηριάσουν την εργατική τάξη, τη νεολαία, τα λαϊκά στρώματα.

Πέρα από όλα τα άλλα, αποτελεί μεγάλη ανοησία να θεωρούν οι εργαζόμενοι ότι θα βγουν ωφελημένοι όταν το σπίτι του διπλανού τους καίγεται. Να μην ξεχνά κανένας ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η σειρά του, όσο δεν χτυπιούνται και δεν αντιμετωπίζονται οι αιτίες που γεννούν τον πόλεμο.

Οι θεωρίες και τα επιχειρήματα της αστικής τάξης ότι "πρέπει να συμμετέχουμε, η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις, γιατί χρειαζόμαστε συμμάχους, ότι συμμετέχοντας κερδίζουμε πόντους στα λεγόμενα εθνικά θέματα" αφορούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Δεν αφορούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Ο λαός έχει συμφέρον από τη συμμαχία και τη συνεργασία με τους λαούς των άλλων χωρών ενάντια στην αστική τάξη της κάθε χώρας, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Τα ιδεολογήματα και τα οράματα της πλουτοκρατίας δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τα συμφέροντα των λαών. Είναι σε πλήρη αντίθεση και γι’ αυτό πρέπει να καταδικαστούν και να απομονωθούν οι εκφραστές τους και οι προπαγανδιστές τους.

Ας μην ξεχνάει κανείς από τους θιασώτες της αστικής τάξης τα διδάγματα της Ιστορίας. Από τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς πάντα κερδισμένος βγήκε ο ισχυρότερος, χαμένος ο πιο αδύνατος. Η τυχοδιωκτική πολιτική της αστικής τάξης διέψευσε τον αστικό μεγαλοϊδεατισμό, οδήγησε το λαό σε τραγωδίες, όπως έγινε στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Αποκαλύπτονται οι δυνάμεις της διαχείρισης

Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται πιο φανερός και αποκαλυπτικός ο ρόλος των πολιτικών δυνάμεων. Για άλλη μια φορά βαδίζουν χέρι χέρι οι παραδοσιακοί δεξιοί (ρεπουμπλικανοί – χριστιανοδημοκράτες) με τη σοσιαλδημοκρατία.

Όταν παρακολουθεί κανείς αυτές τις μέρες τις δηλώσεις του Ομπάμα και του Ολάντ, δεν ξεχωρίζουν από αυτές του Κάμερον, όταν ακούει τον Βενιζέλο, δεν έχει διαφορά από τον Αβραμόπουλο. Οι μάσκες πέφτουν.

Για εμάς δεν είναι τίποτα το καινούριο. Αλλά αποτελεί κριτήριο για το λαό η στάση των κάθε λογής οπορτουνιστών σε γενικά "ανύποπτες στιγμές", πώς οι οπορτουνιστές παραπλανούν και εξαπατούν.

Καλούμε το λαό να θυμηθεί τι έλεγε ο Τσίπρας, όταν εκλέχτηκε ο Ολάντ στη Γαλλία. Ότι "τώρα πνέει νέος άνεμος". Πού πήγε λοιπόν ο νέος άνεμος; Έγινε άνεμος ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ας θυμηθούμε τι έλεγαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τον Ομπάμα, τον αποκαλούσαν περιστέρι της ειρήνης, ενώ ήξεραν ότι είναι ιμπεριαλιστικό γεράκι.

Ας θυμηθούμε τι έλεγε για την Αραβική Άνοιξη και την πλατεία Ταχρίρ. Χαιρέτιζαν την ενσωμάτωση των λαών στους ανταγωνισμούς και στα παιχνίδια των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Τώρα είναι ενάντια στον πόλεμο, αλλά η χθεσινή "Αυγή" έχει ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Συρία, ζητάει πολιτική επίλυση της κρίσης με ειρηνικό τρόπο, με ουσιαστική παρέμβαση του ΟΗΕ στις εξελίξεις, με στόχο την άμεση κατάπαυση του πυρός και τη διενέργεια ελεύθερων εκλογών, τη διασφάλιση των θεμελιακών δικαιωμάτων του συριακού λαού, καθώς και τη δυνατότητά του να αποφασίσει ο ίδιος για το μέλλον του χωρίς ντόπιους και ξένους δυνάστες.

Έτσι ωραία και καλά, λες και όσα γίνονται τόσους μήνες στη Συρία γίνονται στα καλά καθούμενα. Ας θυμηθούν λίγο τι έλεγαν κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πέρσι για άμεση επέμβαση της διεθνούς κοινότητας για να ανατραπεί το αιμοσταγές καθεστώς του Άσαντ. Τι σημαίνει δηλαδή αυτό; Ποια διεθνής κοινότητα; Το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα; Οι φονιάδες των λαών; Δεν είναι κάλεσμα για ιμπεριαλιστική επέμβαση; Ακόμα και στο κρίσιμο ζήτημα του πολέμου αποδεικνύονται για άλλη μια φορά αφερέγγυοι - αναξιόπιστοι. Κάνουν ότι δεν έχουν καταλάβει πως είναι σε εξέλιξη η επέμβαση στα εσωτερικά αυτής της χώρας, χρόνια τώρα, με τη συμμετοχή μισθοφόρων από άλλες χώρες, με τη στήριξη των ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ. Έτσι βγάζουν αθώες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για άλλη μια φορά ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού, με το "και στο ληστή ψωμί και στον χωροφύλακα χαμπέρι", αφού ο σημερινός ΟΗΕ τη μόνη εγγύηση που μπορεί να δώσει είναι αυτή της τήρησης της ιμπεριαλιστικών ισορροπιών! Κριτήριο δεν είναι τα δάκρυα για τον πόλεμο. Κριτήριο είναι η στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστές. Όταν τέτοια στάση κρατάνε τώρα που είναι στην αντιπολίτευση, φαντασθείτε τι θα κάνουν αν βρεθούν στην κυβέρνηση. Είναι σίγουρο ότι θα κάνουν τα ίδια με αυτά που έκανε ο Ντ' Αλέμα στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό σε αφύπνιση και σε συναγερμό. Να μη φοβηθεί, να μην υποχωρήσει μπροστά σε όσα συμβαίνουν.

Απέναντι στον πόλεμο του κεφαλαίου που αντιμετωπίζει ενάντια στα δικαιώματά του τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ετοιμάζεται μέρα την ημέρα, ώρα την ώρα στην περιοχή.

Απέναντι στο συνασπισμένο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου, να μη σκύψει το κεφάλι, να μη σταθεί παθητικά λέγοντας "τίποτα δεν γίνεται - σφάξε με πασά μου να αγιάσω".

Τώρα χωρίς καθυστέρηση να υπάρξει γενικός ξεσηκωμός. Ο πόλεμος θα αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση για ένταση της επιθετικότητας στο σύνολο των δικαιωμάτων, για ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Δεν είναι παντοδύναμοι οι ιμπεριαλιστές

Δεν είναι παντοδύναμοι οι ιμπεριαλιστές. Δεν είναι παντοδύναμη η αστική τάξη. Η επιθετικότητά τους δείχνει τις αδυναμίες και τα όρια του συστήματός τους. Παντοδύναμοι είναι οι λαοί, αρκεί να αποφασίσουν να αντιπαρατεθούν με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό να αντιδράσει αποφασιστικά, να καταδικάσει κάθε συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και να απαιτήσει:

Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας.
Να μη διατεθούν υποδομές (όπως το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Καλαμάτας), που βρίσκονται στη χώρα μας, ούτε και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στο νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Να μη δοθεί καμιά διευκόλυνση στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και τους συμμάχους τους σε οποιαδήποτε πολεμική επιχείρηση κατά της Συρίας ή άλλης χώρας στην περιοχή.

Να σταματήσει κάθε στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ.

Τώρα είναι η ώρα να γίνουν βήματα για την ανασύνταξη του κινήματος. Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο, πανεπιστήμιο, κάθε λαϊκή γειτονιά να γίνουν βήματα οργάνωσης της πάλης, προώθησης της λαϊκής συμμαχίας.

Πρωτοστατούμε στην οργάνωση της πάλης ταυτόχρονα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα.

Οργανώνουμε και προωθούμε τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που είναι υπεύθυνη για το σφαγιασμό των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, για την ανεργία, για την ένταση της εκμετάλλευσης που φέρνει τους πολέμους.

Τώρα, χωρίς καθυστέρηση, παλεύουμε για ισχυρό ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο, να δώσει δύναμη και ώθηση στη λαϊκή πάλη. Να αναπτυχθεί ένα πανίσχυρο κίνημα που δεν θα παγιδεύεται σε αυταπάτες άλλης διαχείρισης του συστήματος. Που θα ανοίγει δρόμο για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.

Αγώνας τώρα για να μπει φραγμός στα σχέδια του κεφαλαίου στον πόλεμο. Αγώνας για ανατροπή, για την εργατική λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.

Κανένας φόβος καμιά υποταγή, αγώνας τώρα για την ανατροπή."