29 Αυγούστου, 2013

Για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το "i have a dream" την ψευτιά και την υποκρισία

Είδαμε και διαβάσαμε για την εκδήλωση τιμής στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που πραγματοποιήθηκε χθες. Εκεί πήραν το λόγο αρκετοί και διάφοροι. Ανάμεσα τους και με κεντρικό ρόλο ο Ομπάμα, ο Κλίντον, ο Κάρτερ..

Παραμονές νέου πολέμου και μακελειού στη Συρία οι πρόεδροι των ΗΠΑ και τα ΜΜΕ τους ξεχνούν τα λόγια του που ταιριάζουν απόλυτα στην περίσταση και στις σημερινές συνθήκες..

«Εκείνος που κάνει τις μεγαλύτερες βιαιοπραγίες στον κόσμο είναι η χώρα μου» 

Ας κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή για το ποιος ήταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν αυτός που ηγήθηκε, μαζί με άλλους, στο μποϊκοτάζ κατά των λεωφορείων στην πόλη Μοντγκόμερι, πρωτεύουσα της Αλαμπάμας, όπου μόνο στο πίσω μέρος αυτών των οχημάτων επιτρεπόταν στους μαύρους να κάθονται. Στις αρχές του Απρίλη 1963, αντιμετώπισε άφοβα τους αστυνομικούς σκύλους που εξαπόλυσε κατά των διαδηλωτών στο Μπίρμινγκχαμ, τη μεγαλύτερη πόλη της Αλαμπάμας, ο διαβόητος Επίτροπος Δημόσιας Ασφάλειας Γιουτζίν Κόνορ, περισσότερο γνωστός ως "Ταύρος", γιατί ζητούσε την κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού στα καταστήματα (εμπορικά, εστιατόρια και άλλα).


Το ίδιο ατρόμητος στάθηκε και σε πάμπολλες άλλες διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις, όπως για την κατάργηση των διακρίσεων στην παιδεία, την ελεύθερη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους μαύρους, κατά του πολέμου στο Βιετνάμ κλπ., παρά τις επανειλημμένες κακοποιήσεις και φυλακίσεις του.

Αλλά, πάνω απ' όλα, πρωταρχική θέση δόθηκε, στις εκδηλώσεις αυτές στη μνήμη του, στην πορεία προς την Ουάσιγκτον στις 28/8/63 για "Δουλειά και Ελευθερία", στην οποία πήραν μέρος 250.000 άτομα. Σ' αυτήν, ο δρ. Κινγκ εκφώνησε την πιο εμπνευσμένη ομιλία του "Εχω Ενα Ονειρο", που έχει μόνιμα αποτυπωθεί στα αγωνιστικά χρονικά της αμερικανικής ιστορίας. Αυτό το όνειρό του ήταν για μια φυλετική και κοινωνική ισότητα για όλο το λαό - και πέθανε γι' αυτήν, οργανώνοντας τον τελευταίο χρόνο της ζωής του το πολυφυλετικό και πολυεθνικό "Κίνημα των Φτωχών", με το οποίο καλούσε τον τότε Πρόεδρο Λίντον Τζόνσον να κάνει ένα δίκαιο πόλεμο κατά της πείνας, αντί του άδικου πολέμου στο Βιετνάμ.

Από τις πρώτες μέρες του 1965, το επίκεντρο του αντιρατσιστικού κινήματος μεταφέρεται στον αντιδραστικό αμερικανικό νότο και συγκεκριμένα στην πόλη Σέλμα της Αλαμπάμα. Το συντηρητικό γαλλικό περιοδικό «Εξπρές» γράφει ότι η Σέλμα «προσωποποιεί το κατ' εξοχήν ρατσιστικό κτήνος, σ' όλη του την αμορφωσιά, σ' όλη του την ανανδρία, σ' όλη του τη βαναυσότητα». Εκεί, λοιπόν, στήνει το «στρατηγείο» του ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο οποίος ηγείται της καμπάνιας για την άρση του αποκλεισμού των μαύρων από τους εκλογικούς καταλόγους. 

Οι αριθμοί είναι αποστομωτικοί: Παρότι στην περιοχή της Σέλμα κατοικούν 87.972 μαύροι και 47.289 λευκοί, οι λευκοί ψηφοφόροι είναι 24.037, ενώ οι έγχρωμοι μόλις... 904! Η κύρια μέθοδος αποκλεισμού των μαύρων είναι η θέσπιση κάποιου είδους... εξετάσεων(!) με περίπλοκες ερωτήσεις νομικού περιεχομένου πάνω σε άρθρα του Συντάγματος και της αμερικανικής νομοθεσίας.

Εκείνη την περίοδο, ο Πρόεδρος Τζόνσον και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, κάτω από την κατακραυγή της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τις συνεχιζόμενες φυλετικές διακρίσεις και την πάλη του αντιρατσιστικού κινήματος στις ΗΠΑ, προχωρούσε στην ψήφιση νόμων που αποκαθιστούσαν την πολιτική ισότητα των εγχρώμων. Ομως, η εφαρμογή των νόμων σκόνταφτε στους κυβερνήτες του Νότου, με πρώτο και χειρότερο τον Τζορτζ Ουάλας της Αλαμπάμα, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει «κράτος εν κράτει», εγκαθιδρύοντας ένα βασίλειο τρόμου και αυθαιρεσίας.

Ετσι την 1η Φλεβάρη του 1965 συλλαμβάνονται από την Αστυνομία της ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και άλλοι 766 διαδηλωτές, ενώ ένας μαύρος διαδηλωτής δολοφονείται εν ψυχρώ με μια σφαίρα στο στομάχι, έπειτα από βίαιη διάλυση πορείας στην πόλη Μάριον.

Η αστυνομική βία έχει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα: οι ειρηνικές και απολύτως πειθαρχημένες διαδηλώσεις των μαύρων σαρώνουν τον αμερικάνικο Νότο με ρυθμούς χιονοστιβάδας. Στις 7 του Μάρτη δεκάδες μαύροι τραυματίζονται από αστυνομικά κλομπ και δακρυγόνα στην πρωτεύουσα της Αλαμπάμα, Μοντγκόμερι, ενώ δύο μέρες αργότερα, ρατσιστική συμμορία ξυλοκοπά μέχρι θανάτου τον αιδεσιμότατο Τζέιμς Ριμπ, από τους πρωταγωνιστές των ειρηνικών κινητοποιήσεων. 

Το αίμα του Ριμπ δε χύνεται μάταια: Η πανεθνική συγκίνηση μετατρέπεται σε μαζικότατες πορείες διαμαρτυρίας στην Ανατολική Ακτή (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ), και το βιομηχανικό Βορρά (Ντιτρόιτ, Σικάγο).

Οι εξελίξεις παίρνουν καταιγιστικούς ρυθμούς όταν πλέον το κίνημα των μαύρων ξεπερνά το αρχικό, περιορισμένο πλαίσιο της κινητοποίησης και εκτός από τη διεκδίκηση της πολιτικής ισότητας θέτει στο επίκεντρο το θέμα της κοινωνικής αδικίας.

Ο ανυπόταχτος Μ.Λ. Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4/4/68 στην πόλη Μέμφις της ρατσιστικής πολιτείας του Τενεσί, όπου είχε πάει, για να συμπαρασταθεί στους απεργούς υγειονομικούς εργάτες, που ζητούσαν να οργανωθούν σε συνδικάτο.

Σαν δολοφόνος πιάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά κάποιος Τζέιμς Ερλ Ρέι, ο οποίος είχε παραδεχτεί αρχικά ενοχή, αλλά τρεις μέρες αργότερα ανακάλεσε την ομολογία του.

Όπως έγραψαν πρόσφατα το 1997 οι "Νιου Γιορκ Τάιμς", δυο ιδιωτικοί ντετέκτιβς, ο Κένεθ Χέρμαν και ο Τζον Μπίλινγκς, παρουσίασαν νέα στοιχεία που ανατρέπουν τα προηγούμενα. Συγκεκριμένα, δήλωσαν ότι ανέκριναν τον Λόιντ Τζόουερς, ιδιοκτήτη του εστιατορίου κάτω από το οικοτροφείο, όπου πυροβολήθηκε ο Κινγκ. Από την επαφή αυτή, είπαν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένας παντοπώλης με διασυνδέσεις με τη μαφία, ο Φρανκ Λιμπέρτο, τώρα νεκρός, πλήρωσε τον Τζόουερς για να προσλάβει ένα δολοφόνο - όχι τον Ρέι. Είπαν κατόπιν, ότι βρήκαν έναν τρίτο ύποπτο στη Νέα Υόρκη, ένα άτομο που πιστεύουν πως είναι ο μυστηριώδης Ραούλ, ο οποίος, όπως ισχυριζόταν πάντα ο Ρέι, τον χρησιμοποιούσε "σαν κορόιδο".

Αυτό που όλοι γνώριζαν, αλλά κανείς - ειδικά Αμερικανός αξιωματούχος - δεν ήθελε να παραδεχτεί επισήμως έστω και χαμηλόφωνα, είναι ότι ο ηγέτης ενός ολόκληρου κινήματος για τα δικαιώματα των μαύρων στις ΗΠΑ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, δολοφονήθηκε.

Χρειάστηκαν να περάσουν πάνω από 30 χρόνια από τη μέρα της δολοφονίας του για να αποφανθεί Δικαστήριο του Τενεσί ότι η δολοφονία Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968 ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας και όχι πράξη ενός μεμονωμένου ατόμου.

Οι ένορκοι στο δικαστήριο του Σέλμπι Κάουντι - έξι μαύροι και έξι λευκοί - κατέληξαν στην ετυμηγορία αυτή μετά την αγωγή που είχε καταθέσει η οικογένεια του Μ.Λ. Κινγκ εναντίον του Λόιντ Τζόουερς, ενός ιδιοκτήτη καφενείου που υποστήριξε ότι είχε πληρωθεί για να κανονίσει τη δολοφονία του μαύρου αγωνιστή.

Οι μέχρι τότε επίσημες ανακρίσεις που είχαν διατάξει οι αμερικανικές αρχές είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο δολοφόνος του Κινγκ, Τζέιμς Ερλ Ρέι, ενήργησε εντελώς μόνος. Ενώ αντίθετα η οικογένεια του Κινγκ υποστήριξε ότι πίσω από τη δολοφονία του μαύρου αγωνιστή ήταν η CIA, το FBI, η μαφία και ορισμένοι στρατιωτικοί.

Ο συνήγορος της οικογένειας Κινγκ, Ουίλιαμ Πέπερ, δήλωσε ότι η ετυμηγορία αυτή «αλλάζει την ιστορία».

Ο Ομπάμα που έφερε νέο αέρα κατά τον ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ρέστα και στο τελευταίο ρατσιστική δολοφονία που προκάλεσε σε όλη την Αμερική μεγάλες διαδηλώσεις.

Μόλις πριν ένα μήνα κρίθηκε αθώος με απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου για όλες τις κατηγορίες που τον βάρυναν, ο Τζορτζ Ζίμερμαν, αναφορικά με τον θανάσιμο τραυματισμό από σφαίρες, το Φεβρουάριο του 2012, του άοπλου Αφροαμερικανού εφήβου Τρέιβον Μάρτιν στο Σάνφορντ της πολιτείας της Φλόριντα. Η απόφαση αυτή προκάλεσε μαζικές διαμαρτυρίες στη Νέα Υόρκη και άλλες πόλεις των ΗΠΑ.

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 17χρονου Τ. Μάρτιν είχε προκαλέσει διαδηλώσεις σε δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ, με αιχμή και την ατιμωρησία του δράστη, ο οποίος ήταν μέλος της λεγόμενης «εθελοντικής ομάδας προστασίας των γειτονιών». Η συγκεκριμένη ομάδα αποτελεί ένα είδος «πολιτοφυλακής» που άνθισε στις ΗΠΑ από τα μέσα της δεκαετίας του '70 και μετά, ως πληροφοριοδότης των αρχών. Ο Τζ. Ζίμερμαν είχε καταδιώξει ως «ύποπτο» τον Τρέιβον Μάρτιν, μετά την έξοδό του από ένα μίνι μάρκετ και τελικά τον σκότωσε, πυροβολώντας τον στην πλάτη. Οι ένορκοι ουσιαστικά αποδέχτηκαν ότι ο φονιάς βρισκόταν σε αυτοάμυνα.



Η εξέλιξη της υπόθεσης με την αθώωση του φονιά αποκάλυψε και την υποκρισία του Μπ. Ομπάμα, που δήθεν ευαίσθητος σε θέματα ρατσιστικής βίας είχε αναφέρει ότι ο έφηβος θα μπορούσε να είναι γιος του αλλά μετά την απόφαση δήλωσε ότι αυτή πρέπει να γίνει αποδεκτή και η «τραγωδία πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία.