Αφού διαβάσατε το προηγούμενο άρθρο και με αφορμή την προσπάθεια και τους στόχους που είχαν οι παρακρατικές ομάδες της Χρυσής Αυγής να φορτώσουν ανεπιτυχώς τη δολοφονία στο ΚΚΕ, το μυαλό πάει σε δεκάδες δικαστικές και μη σκευωρίες που αντιμετώπισαν οι κομμουνιστές τις προηγούμενες δεκαετίες..
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Η σκευωρία των ασυρμάτων
Η πρώτη δίκη του Ν. Μπελογιάννη και άλλων συντρόφων άρχισε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών στις 19 Οκτώβρη 1951 και ολοκληρώθηκε στις 16 Νοέμβρη του ίδιου χρόνου. Η κατηγορία που, ήταν ότι παραβίασαν τον Αναγκαστικό Νόμο 509, με τον οποίο βγήκε και τυπικά παράνομο το ΚΚΕ, το Δεκέμβρη του 1947. Οι κατηγορίες είχαν ξεκάθαρα πολιτικό περιεχόμενο. Οι κατηγορούμενοι δικάζονταν για τις ιδέες τους και ο Ν. Μπελογιάννης και ακόμη 11 σύντροφοί του καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Για το καθεστώς, όμως, δεν έφτανε αυτή η καταδίκη. Έτσι έστησαν το κατηγορητήριο της κατασκοπίας. Ήθελαν να δείξουν στον ελληνικό λαό πως δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Για να αποθαρρύνουν έτσι οποιαδήποτε εκδήλωση κομμουνιστικής δράσης. Και, ταυτόχρονα, να «αποδείξουν» ότι οι κομμουνιστές δουλεύουν για «ξένα» και «αντεθνικά» κέντρα. Με μια τέτοια κατηγορία θα μπορούσαν πιο εύκολα να δολοφονήσουν τον κομμουνιστή ηγέτη. Διευκολύνονταν, όμως, και στην προσπάθειά τους να «μπολιάσουν» στη συνείδηση του ελληνικού λαού ότι το ΚΚΕ και η κομμουνιστική ιδεολογία υπονομεύουν τα συμφέροντα της χώρας. Πίστευαν ότι έτσι θα ξερίζωναν το Κόμμα από τις καρδιές του ελληνικού λαού.
Έτσι, χρησιμοποίησαν την «υπόθεση των ασυρμάτων» και έστησαν τη δεύτερη δίκη. Άρχισε στις 15 Φλεβάρη και τέλειωσε την 1η Μάρτη του 1952. Και σε αυτή τη δίκη, η σκευωρία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Από την απολογία του Μπελογιάννη...
«Την ευθύνη για το ότι η ελληνική γη είναι σπαρμένη με τάφους και ερείπια, τη φέρουν μόνο οι ξένοι ιμπεριαλιστές και οι Ελληνες υπηρέτες τους... Εμείς πιστεύουμε στην ορθότητα της θεωρίας, που γέννησαν τα μυαλά των πιο πρωτοπόρων ανθρώπων. Και το νόημα του αγώνα μας είναι η θεωρία αυτή να γίνει πραγματικότητα τόσο για την Ελλάδα όσο και για όλο τον κόσμο...
Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα...
»Οι οργανωτές αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του ΚΚΕ, χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων. Απέναντι σ' αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της ασφάλειας δε μας δόθηκε καθόλου ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία. Ετσι υποχρεωθήκαμε να παλέψουμε κάτω από απαράδεχτα άνισους όρους. Αλλά παρ' όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό, με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της Ελλάδος έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες. Και αν δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους, η συμβολή του ΚΚΕ στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί όχι μόνο από τους φίλους, αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας. Γι' αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δε δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδος».
