Λίγες ώρες είχαν περάσει μόνο από το θάνατο του Ορέστη Κολοζώφ! Η ηθική των πρώην δε σκαμπάζει όμως.
Έχουν το περιθώριο να λένε και να γράφουν ότι θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό πουθενά.
Μπορούν να λερώσουν στο πέρασμα τους τα πάντα. Ακόμα και στελέχη του ΚΚΕ που δεν έδωσαν ποτέ δικαίωμα στον αντίπαλο για να χτυπήσει το κόμμα της εργατικής τάξης. Σε δευτερόλεπτα βρωμίζουν τον νεκρό που δεν έχει δικαίωμα απάντησης.
Μπορώ να μείνω απλώς στο παραπάνω. Είναι χαρακτηριστική η βρωμιά τους.
Αλλά μπορώ και παραπέρα.. Διότι είναι σάπιοι!
Με αφορμή το θάνατο του Χρόνη Μίσσιου στον ίδιο ιστότοπο διαβάζουμε..
Οι άνθρωποι, τις διαφορές που έχουν σε ζητήματα ιδεολογίας και πολιτικής τις λύνουν εν ζωή.
Κατάκτηση των ανθρώπων, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι ο σεβασμός του νεκρού. Ποτέ κανείς δεν ασχημονεί βλέποντας να περνάει από μπροστά του μια κηδεία, ποτέ δεν συμπεριφέρεται με μικρότητα σε βάρος ενός νεκρού, ποτέ δεν εκμεταλλεύεται τον θάνατο, την αναγκαστική σιωπή εκείνου που φεύγει για να τον μειώσει τώρα που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τις επιλογές του, την ιστορία του.
Είναι εμφανές πόσο σάπιοι είναι, πόσο σαπίλα κουβαλάνε.
Τότε έγραφαν επίσης το παρακάτω..
Ούτε το ΚΚΕ, ούτε ο Ριζοσπάστης, ούτε οι κομμουνιστές μπορούν να έχουν μια τόσο απεχθή εικόνα. Αυτή η εικόνα ανήκει σ’ εκείνους που θέλουν να φέρουν το κόμμα, την εφημερίδα του και τα μέλη του στα δικά τους μέτρα.
Το ίδιο λέμε. Το ΚΚΕ να μην πάει στα μέτρα τους.
Η κατηφόρα δεν έχει φρένο.
Και η Πορτογαλία είναι μακριά..
