Στον δρόμο του προς την διεκδίκηση της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος των μονοπωλίων και στην πορεία μετάλλαξης σε «νέα» σοσιαλδημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ πετάει ένα – ένα ακόμα και τα φραστικά «βαρίδια» όπως «ακύρωση μνημονίων», τα οποία είχε ανάγει σε προεκλογικά του λάβαρα. Από τον χαρακτηρισμό της κρίσης ως «κρίσης του ευρώ» μέχρι την …ριζοσπαστική πρόταση για διέξοδο από την κρίση μέσα από τη δομική μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, η ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο Brookings Institute στις ΗΠΑ ξεχειλίζει από διαβεβαιώσεις προς την οικονομική και πολιτική ελίτ των ΗΠΑ ότι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί; Μα γιατί όπως ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας λέει, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ως στόχο να «παραμείνει η χώρα στο ευρώ» και δε θα «σκίσει τις συμφωνίες μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση». Δηλαδή θα είναι μια αστική κυβέρνηση διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου που θα «τιμήσει» τις υπογραφές των προκατόχων της στα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και τους αντιλαϊκούς νόμους που τα υλοποιούν. Όχι μόνο δεν έχουν να φοβούνται οι ΗΠΑ, αλλά ίσως στο πλαίσιο των οξύτατων ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών να έχουν λόγους να στηρίξουν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Εξάλλου, οι ύμνοι του Αλ. Τσίπρα προς την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική του Μπ. Ομπάμα, η βαθύτατη υπόκλιση στον Ομοσπονδιακό Κεντρικό Τραπεζίτη των ΗΠΑ, Μπεν Μπερνάνκι και παράλληλα η απόδοση της κρίσης στα «διαρθρωτικά ρήγματα στην καρδιά της νομισματικής ένωσης» φανερώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «κλείνει το μάτι» σε μερίδες της πλουτοκρατίας που εδώ και καιρό ζητούν ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και ζυμώνουν σενάρια για αναμόρφωση της Ευρωζώνης ώστε να εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα κάποιων μονοπωλίων.
Γι’ αυτό και η «διαφορετική πολιτική» του ΣΥΡΙΖΑ συμπυκνώνεται στην εξής φράση του Αλ. Τσίπρα: «Είμαστε έτοιμοι για ριζικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, ώστε να δημιουργηθεί ένα σταθερό περιβάλλον δικαιοσύνης, αναδιανομής του πλούτου και επενδύσεων», δηλαδή όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν το ανταγωνιστικό περιβάλλον που απαιτούν οι μεγάλες επιχειρήσεις για να ξεκλειδώσουν τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Όμως είτε με τη μια είτε με την άλλη μορφή αστικής διαχείρισης, οι μεταρρυθμίσεις που απαιτεί το κεφάλαιο είναι εκείνες που κάνουν πιο φτηνή την τιμή της εργατικής δύναμης και ανοίγουν διάπλατα νέα πεδία κερδοφορίας μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις.
Μόνος του λέει ο Αλ. Τσίπρας τι κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ποια είναι η πολιτική του. Καμία ρήξη, καμία ανατροπή και, φυσικά, κανένας σοσιαλισμός δε χωράνε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που είναι κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των μονοπωλίων και του καπιταλισμού που σαπίζει.
Υ.Γ. Ο Αλ. Τσίπρας στην παραπάνω ομιλία του διαπιστώνει ότι «η Αμερική δεν βρίσκεται στην κατάσταση κατάθλιψης την οποία δυστυχώς η χώρα μου βιώνει σήμερα. Δεν είδα κλειστά καταστήματα, βλοσυρά πρόσωπα, σημάδια απελπισίας παντού». Μάλλον η βόλτα του Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ περιορίζεται στις επισκέψεις στα διάφορα ινστιτούτα και υπουργεία, οπότε και δεν είδε τα εκατομμύρια άστεγους που ζουν σε χαρτόκουτα, τα εκατομμύρια των ανέργων που στριμώχνονται στις ουρές για ένα πιάτο φαΐ από τα συσσίτια, τα εκατομμύρια των εργαζομένων και ανέργων που δεν μπορούν να περάσουν τις πύλες ενός νοσοκομείου… Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης στις ΗΠΑ που υμνεί ο Αλ. Τσίπρας.
