Με αφορμή τις λαϊκές κινητοποιήσεις στη Βραζιλία, όπου τα 20 σεντς αύξηση στα εισιτήρια των συγκοινωνιών έγιναν η αφορμή για μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και τη σημερινή ανακοίνωση του υπουργείου υποδομών για είσοδο μόνο από την μπροστινή πόρτα για την «πάταξη» της λαθρεπιβίβασης, ας ρίξουμε μια ματιά στο κόστος των μετακινήσεων με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα: 1,40 ευρώ κοστίζει το εισιτήριο για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αττική. Δηλαδή, το πήγαιν’ έλα στη δουλειά κοστίζει σε έναν εργαζόμενο τουλάχιστον 2,80 ευρώ την ημέρα. Την ίδια στιγμή, η μηνιαία κάρτα για τα Μέσα Μαζικής μεταφοράς κοστίζει 45 ευρώ. Αυτό, βέβαια, ισχύει για την περίπτωση που δε χρειάζεται μετακίνηση σε περιοχές της Ανατολικής ή της Δυτικής Αττικής, σε περιοχές που είτε δεν εξυπηρετούν γραμμές των αστικών συγκοινωνιών είτε είναι πάρα πολύ αραιές. Γιατί εκεί οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν λεωφορεία των ΚΤΕΛ και πληρώνουν πολύ μεγαλύτερο εισιτήριο: Για το Λαύριο 4,90 ευρώ, για το Κορωπί 2,20 ευρώ, για τη Ραφήνα 2,40 ευρώ, για το Μαραθώνα 3,70 ευρώ…
Δηλαδή, η μετακίνηση από και προς τη δουλειά μπορεί να κοστίσει σε έναν εργαζόμενο ακόμα και 12,60 ευρώ! Αυτό, τη στιγμή που ο κατώτατος μισθός είναι 586 ευρώ μεικτά, ενώ για τους νέους κάτω των 25 ετών είναι 511 ευρώ μεικτά! Δηλαδή, ένας εργαζόμενος που δουλεύει, για παράδειγμα, στο Λαύριο και ζει σε κάποια γειτονιά της Αθήνας, θα χρειαστεί το μήνα περίπου 315 ευρώ μόνο για τις μετακινήσεις από και προς τη δουλειά του! Αν παίρνει τον κατώτατο μισθό δεν του μένουν παρά 175 ευρώ για νοίκι, φαγητό, φως, νερό, τηλέφωνο… Χώρια το γεγονός ότι τα πανάκριβα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν έχουν τακτικά δρομολόγια (ιδιαίτερα τα τελευταία 3,5 χρόνια που έχουν καταργηθεί πάνω από το 30% των δρομολογίων, ως αποτέλεσμα της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης, της μείωσης προσωπικού, της μείωσης και της κατάργησης γραμμών).
Όμως ειδικά σήμερα, σε περίοδο που το πενιχρό εισόδημα της λαϊκής οικογένειας βαίνει διαρκώς μειούμενο και αυξάνεται η φοροληστεία στα λαϊκά νοικοκυριά, οι συγκοινωνίες δεν μπορεί να είναι ένα πανάκριβο εμπόρευμα. Δεν μπορεί να κοστίζει παραπάνω από μισό μισθό η μετακίνηση, τη στιγμή που ο εργαζόμενος και ο άνεργος δεν έχουν να βάλουν ψωμί στο τραπέζι ή να πληρώσουν τα χαράτσια και τους φόρους ενώ το αστικό κράτος έχει ενεργοποιήσει μηχανισμούς κατασχέσεων μισθών, συντάξεων ακόμα και σπιτιών λαϊκών οικογενειών για χρέη, όπως προχτές στα Καμίνια που το αστικό κράτος προχώρησε σε αναγκαστική κατάσχεση σπιτιού άνεργου μεταλλεργάτη για χρέη 1.677,95 ευρώ στην εφορία ή όπως πριν από ένα μήνα, όταν άνεργος μεταλλεργάτης της Ζώνης κινδύνευσε να χάσει το σπίτι του για χρέη 831 ευρώ στην ΕΥΔΑΠ!
Γι’ αυτό, χρειάζεται να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα Σωματεία, τις Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, με γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Μέσα από έναν τέτοιο αγώνα θα οργανώνεται και η αλληλεγγύη, για να μην μείνει κανείς μόνος, θα οργανώνεται και η πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, όπως π.χ. για τις αστικές συγκοινωνίες να είναι αποκλειστικά δημόσιες, σύγχρονες, ασφαλείς, φθηνές και τακτικές. Να επεκταθεί το δίκτυο σε όλη την Αττική με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που θα λειτουργούν συμπληρωματικά μεταξύ τους. Να μειωθεί η τιμή του εισιτηρίου κατά 50%. Να κατοχυρωθεί η δωρεάν μετακίνηση ανέργων, ΑμΕΑ ή άλλων εργαζόμενων που έχουν ανάγκη, μαθητών, φοιτητών, στρατευμένων νέων. Να δοθεί άμεσα κρατική επιχορήγηση για επισκευή και ένταξη στην κυκλοφορία 600 παροπλισμένων οχημάτων. Να μη γίνει καμία απόλυση εργαζομένων στις συγκοινωνίες, να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι του Μετρό και να προσληφθούν οδηγοί και τεχνικοί για την βελτίωση της κάλυψης του συγκοινωνιακού έργου.
