29 Ιουνίου, 2013

Δεν είναι στην tv η ζωή

Τραγωδία!
Τόσος κόπος να παρουσιαστούν σαν επενδύσεις οι κινήσεις δύο - τριών μονοπωλιακών ομίλων και τελικά ο κουρνιαχτός χάθηκε μόλις τέλειωσαν τα δελτία ειδήσεων.

Τζάμπα τα πολυκάναλα που είχαν σταλεί στο λιμάνι ώστε να δείχνουν παράλληλα τις γερανογέφυρες, τον Γουέι και τον Σαμαρά. Τζάμπα τα πλάνα από ελικόπτερο που έδειχναν τις κοινές κεραίες των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας.
Οι άνθρωποι έχουν μάθει να μεταφράζουν την εικόνα: Οταν το αφεντικό και η κυβέρνηση ανταλλάσσουν χειραψίες, το βράδυ θα λείψει το ψωμί απ' το τραπέζι. Οταν δυο εταιρείες ενώνουν τη δύναμή τους, ο κατάλογος των ανέργων μεγαλώνει. Τόσο απλά. Στο πρώτο πλάνο έχεις καταλάβει και πατάς το κουμπί να αλλάξεις κανάλι.

Αλλά δεν είναι μόνο που οι άνθρωποι έχουν μάθει να κάνουν «ζάπινγκ» μόλις αρχίζει το δελτίο των 8.

Είναι που το ρεύμα έχει κοπεί, το τηλέφωνο δεν δουλεύει και για το νερό φυλάνε βάρδιες πάνω απ' τα ρολόγια μη και πλακώσουν οι εργολάβοι να το κόψουν. Πού να μείνει χρόνος κι όρεξη να διασκεδάσεις βλέποντας ειδήσεις.
Εχουν ένα δίκιο οι άνθρωποι.


Στο τηλεοπτικό τέταρτο που αντιστοιχεί καθημερινά στον Σαμαρά στα δελτία, ξέρεις πως αλλάζοντας τον τόπο που εμφανίζεται, θα δεις την ίδια δήλωση: «Ανάπτυξη, έρχεται ανάπτυξη, σκύψε, έρχεται ανάπτυξη» (το «σκύψε» σου μένει).

Στο τηλεοπτικό δεκάλεπτο που αντιστοιχεί στον ΣΥΡΙΖΑ έχεις, επίσης, μάθει πια: Κοιτάς το χρώμα στο πουκάμισο του Τσίπρα, ή, το χρώμα του φόντου στην πλάτη του και ξέρεις ποιος είναι ο στόχος σήμερα: Κόκκινο φόντο όταν εμφανίζεται αριστερός, μοβ προς ροζ όταν μιλά για τα διεμφυλικά δικαιώματα, απαλό γαλάζιο-πράσινο (κάτι σε τιρκουάζ) όταν εμφανίζεται ως εναλλακτικός των Σαμαρά - Βενιζέλου και πάει λέγοντας, ανάλογα με το πλάνο της διαφημιστικής που έχει αναλάβει την καμπάνια. Κάτι χειρότερο κι από προβλέψιμος. Μπαγιάτικο ψάρι που ελπίζει να πουλήσει επειδή η «Εφημερίδα» θα τον πλασάρει ως φρέσκο - εφήμερο.

Στην πραγματική ζωή, κατάσχουν σπίτια. Κόβουν μισθούς: Ο Μάνεσης, παρότι τα ΜΑΤ έσπασαν την απεργία, επιμένει να τσακίσει κι όσους αρχικά είχαν δηλώσει υποταγή. Απ' αλλού το περίμενε, αλλού του προέκυψε: Οι εργάτες στα εργοστάσια του Βόλου δείχνουν ότι δεν μπορούν να βάλουν άλλο πλάτη (σ. 15 στον σημερινό «Ρ»). Εξαφανίζουν συντάξεις (80 ευρώ το μήνα κράτηση από τη σύνταξη των γερόντων που σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κυβέρνησης είναι πλούσιοι και κακώς έπαιρναν μέχρι τώρα ΕΚΑΣ). Δίνουν εντολές στους γιατρούς να εξετάζουν τους ασθενείς μ' ένα πρωτόκολλο που αφορά την τιμή των εξετάσεων κι όχι με βάση την επιστήμη τους, να ένα θέμα που αφορά στη συνείδηση του επιστήμονα μπροστά σ' αυτήν την αθλιότητα.

Βρίσκουν και κάνουν. Για την ακρίβεια, έχουν εξασφαλίσει (ή, νομίζουν, καθώς λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο - εργάτη) πως ακόμα κι αν πέσουν σαν κυβέρνηση, είναι διασφαλισμένη η συνέχεια στην εφαρμογή της πολιτικής τους, «συνέχεια του κράτους» το λένε. Η κίνηση των 12 συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ και της «μετανοημένης» ΠΑΣΚΕ που εμφανίζονται ως «συντονιστικό» για την αλλαγή κυβέρνησης, δίνει ήδη εξετάσεις ότι θα εξασφαλίσει πως κι αν αλλάξει η κυβέρνηση θα παραμείνει η πολιτική της.

Στην τρέχουσα επικαιρότητα καταγράφουμε την ομοθυμία με την οποία «διαφορετικές» εφημερίδες συγκλίνουν στον ένα και μοναδικό στόχο: Την αδιατάρακτη διασφάλιση των καπιταλιστικών κερδών (είτε αναφέρονται στη συνέχεια του κράτους όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση, είτε παρουσιάζουν το πλάνο για τα επόμενα βήματα στην εκμετάλλευση των εργατών, αυτό που είναι ο κοινός παρονομαστής είναι τα κέρδη και ξανά τα κέρδη).

Αυτό που περνά σαν αστυνομικού τύπου είδηση είναι οι κατασχέσεις σπιτιών που υποτίθεται πως απαγορεύονται όταν πρόκειται για πρώτη κατοικία. Και αυτό που εξαφανίζεται - λόγω αξιοπρέπειας - είναι οι ειδήσεις που μαθαίνουμε στόμα με στόμα: Οπως ότι οι κηδείες δυο εργατόπαιδων έγιναν με ρεφενέ.
Τέτοιες ειδήσεις, όμως, θα τους θάψουν...